ساقی ز کرم نواخت ما را از نعمت‌الله ولی غزل 73
1. ساقی ز کرم نواخت ما را
خمخانه بریخت بر سر ما
عقل برو برو برو عشق بیا بیا بیا از نعمت‌الله ولی غزل 74
1. عقل برو برو برو عشق بیا بیا بیا
راحت جان ما توئی دور مشو ز پیش ما
به سر خواجه کلان که مرا از نعمت‌الله ولی غزل 75
1. به سر خواجه کلان که مرا
نبُود میل با کلاه شما
ظهور سلطنت عشق اوست در دو سرا از نعمت‌الله ولی غزل 76
1. ظهور سلطنت عشق اوست در دو سرا
درین سرا قدمی نه در آن سرا به سرآ
موج است و حباب و آب و دریا از نعمت‌الله ولی غزل 77
1. موج است و حباب و آب و دریا
هر چار یکی بود بر ما
گر بیازارد مرا موری نیازارم ورا از نعمت‌الله ولی غزل 78
1. گر بیازارد مرا موری نیازارم ورا
خود کجا آزار مردم ای برادر من کجا
صوفی صافی است در عین صفا از نعمت‌الله ولی غزل 79
1. صوفی صافی است در عین صفا
می نماید نور او او را به ما
فلولاه و لولانا لما کان الذی کانا از نعمت‌الله ولی غزل 80
1. فلولاه و لولانا لما کان الذی کانا
اگر نه ما و او بودی نبودی این و آن جانا
در عین حباب آب دریاب از نعمت‌الله ولی غزل 81
1. در عین حباب آب دریاب
آن آب در این حباب دریاب
عین ما جو و در این بحر به جز ما مطلب از نعمت‌الله ولی غزل 82
1. عین ما جو و در این بحر به جز ما مطلب
غرق دریا شو و جز ما تو ز دریا مطلب
در دل ما نقد گنج ما طلب از نعمت‌الله ولی غزل 83
1. در دل ما نقد گنج ما طلب
گوهر ار جوئی از این دریا طلب
نقد گنج کنت کنزا را طلب از نعمت‌الله ولی غزل 84
1. نقد گنج کنت کنزا را طلب
گوهر دُر یتیم از ما طلب