رند مستی چو دمی با از شاه نعمت‌الله ولی غزل 61
1. رند مستی چو دمی با او برآ
از در میخانهٔ ما خوش درآ
هر که آمد بر سر دار از شاه نعمت‌الله ولی غزل 62
1. هر که آمد بر سر دار فنا
یابد از دار فنا دار بقا
نعمت الله است دایم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 63
1. نعمت الله است دایم با خدا
نعمت از الله کی باشد جدا
مبتلائی دیدمش خوش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 64
1. مبتلائی دیدمش خوش در بلا
گفتمش خواهی بلا گفتا بلی
فانی دردیم و فانی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 65
1. فانی دردیم و فانی از فنا
باقی عشقیم و باقی از بقا
روشنست آئینهٔ گیتی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 66
1. روشنست آئینهٔ گیتی نما
می نماید نور چشم ما به ما
گر بیابی آشنای بحر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 67
1. گر بیابی آشنای بحر ما
باز پرس احوال ما از آشنا
ما حبابیم و عین ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 68
1. ما حبابیم و عین ما دریا
نظری کن به عین ما در ما
عین دریائیم و دریا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 69
1. عین دریائیم و دریا عین ما
نیست ما را ابتدا و انتها
دردمندانیم و مانده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 70
1. دردمندانیم و مانده بی دوا
همدم و همدرد ما هم درد ما
در آ با ما درین دریا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 71
1. در آ با ما درین دریا و خوش بنشین به چشم ما
به عین ما نظر می کن ببین ما را درین دریا
رندیم و دگر مستیم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 72
1. رندیم و دگر مستیم تا باد چنین بادا
توبه همه بشکستیم تا باد چنین بادا