غرق آب و آب را جوئیم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 37
1. غرق آب و آب را جوئیم ما
آبروی ما ز ما جوئیم ما
هرچه می گویند می از شاه نعمت‌الله ولی غزل 38
1. هرچه می گویند می گوئیم ما
آنچه می جویند می جوئیم ما
می زخم عشق می نوشیم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 39
1. می زخم عشق می نوشیم ما
خلعتی از عشق می پوشیم ما
نور او در دیدهٔ بینا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 40
1. نور او در دیدهٔ بینا خوشی دیدیم ما
نور مردم را به نور چشم او دیدیم ما
در خرابات فنا ملک از شاه نعمت‌الله ولی غزل 41
1. در خرابات فنا ملک بقا داریم ما
خوش بقای جاودانی زین فنا داریم ما
جان چو عودست و دل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 42
1. جان چو عودست و دل چو مجمر ما
آتش نور عشق دلبر ما
خوش آب حیاتی است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 43
1. خوش آب حیاتی است روان در نظر ما
عالم همه سیراب شد از رهگذر ما
خوش چشمهٔ آبی است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 44
1. خوش چشمهٔ آبی است روان در نظر ما
سیراب شده خاک در از رهگذر ما
چیست عالم شبنمی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 45
1. چیست عالم شبنمی از نهر ما
کیست آدم عارفی در شهر ما
مرا گفت یاری که ای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 46
1. مرا گفت یاری که ای یار ما
اگر یار مائی بکش بار ما
از کرم بنواخت ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 47
1. از کرم بنواخت ما را یار ما
لاجرم بالا گرفته کار ما
جام گیتی نماست این از شاه نعمت‌الله ولی غزل 48
1. جام گیتی نماست این دل ما
خلوت کبریاست این دل ما