غرق آب و آب را جوئیم ما از نعمت‌الله ولی غزل 37
1. غرق آب و آب را جوئیم ما
آبروی ما ز ما جوئیم ما
هرچه می گویند می گوئیم ما از نعمت‌الله ولی غزل 38
1. هرچه می گویند می گوئیم ما
آنچه می جویند می جوئیم ما
می زخم عشق می نوشیم ما از نعمت‌الله ولی غزل 39
1. می زخم عشق می نوشیم ما
خلعتی از عشق می پوشیم ما
نور او در دیدهٔ بینا خوشی دیدیم ما از نعمت‌الله ولی غزل 40
1. نور او در دیدهٔ بینا خوشی دیدیم ما
نور مردم را به نور چشم او دیدیم ما
در خرابات فنا ملک بقا داریم ما از نعمت‌الله ولی غزل 41
1. در خرابات فنا ملک بقا داریم ما
خوش بقای جاودانی زین فنا داریم ما
جان چو عودست و دل چو مجمر ما از نعمت‌الله ولی غزل 42
1. جان چو عودست و دل چو مجمر ما
آتش نور عشق دلبر ما
خوش آب حیاتی است روان در نظر ما از نعمت‌الله ولی غزل 43
1. خوش آب حیاتی است روان در نظر ما
عالم همه سیراب شد از رهگذر ما
خوش چشمهٔ آبی است روان در نظر ما از نعمت‌الله ولی غزل 44
1. خوش چشمهٔ آبی است روان در نظر ما
سیراب شده خاک در از رهگذر ما
چیست عالم شبنمی از نهر ما از نعمت‌الله ولی غزل 45
1. چیست عالم شبنمی از نهر ما
کیست آدم عارفی در شهر ما
مرا گفت یاری که ای یار ما از نعمت‌الله ولی غزل 46
1. مرا گفت یاری که ای یار ما
اگر یار مائی بکش بار ما
از کرم بنواخت ما را یار ما از نعمت‌الله ولی غزل 47
1. از کرم بنواخت ما را یار ما
لاجرم بالا گرفته کار ما
جام گیتی نماست این دل ما از نعمت‌الله ولی غزل 48
1. جام گیتی نماست این دل ما
خلوت کبریاست این دل ما