غزلیات شاه نعمت‌الله ولی

1 موج است و حباب و آب و دریا هر چار یکی بود بر ما

2 هم آب و حباب و آب دریا دریا داند حقیقت ما

3 بنگر به یقین که جز یکی نیست هم قطره و جود سیل و دریا

4 می دانکه حجاب ما هم از ماست ما را نبُود حجاب جز ما

1 ما حبابیم و عین ما دریا نظری کن به عین ما در ما

2 بندهٔ حضرت خداوندیم به جمال و کمال بی همتا

3 آینه گر هزار می نگرم در همه دیده می شود اسما

4 عالم از نور او شده روشن نظری کن به دیدهٔ بینا

1 عالمی غرقند در سیلاب ما تشنگان دانند قدر آب ما

2 آفتابی رو نماید روشن است زاهدی از کجا و ما ز کجا

3 خوش خیالی می‌نماید روز و شب با خدائیم با خدا به خدا

4 حکم میخانه به ما بخشیده است گر چه هستیم مبتلای بلا

1 ای دل اسرار ما ز جان دریاب بگذر از خود بیا خدا دریاب

2 شاهد غیب در شهادت بین شاه در کسوت گدا دریاب

3 موج و دریا و خلق و حق بنگر یک مسمی دو اسم را دریاب

4 جام وحدت به روی ساقی نوش ذوق می خوارگی ما دریاب

1 هرچه خواهد می کند سلطان ما دل برد جان بخشد آن جانان ما

2 دنیی و عقبی از آن و این و آن ما از آن او و او هم ز آن ما

3 دردمندانیم و دردی می خوریم دُرد درد دل بود درمان ما

4 عقل کل حیران شده در عشق او خود چه شد این عقل سرگردان ما

1 ساغر پر شراب را دریاب آب نوش و حباب را دریاب

2 چیست نقش خیال جمله حجاب بی حجابست حجاب را دریاب

3 آفتاب است و ماه خوانندش ماه بین آفتاب را دریاب

4 همه عالم سراب او سر آب سر آب و سراب را دریاب

1 مرا گفت یاری که ای یار ما اگر یار مائی بکش بار ما

2 برو مایه و سود دکان بمان گرت هست سودای بازار ما

3 بیا قول مستانهٔ ما شنو بخوان از سر ذوق گفتار ما

4 نداریم ما کار با کار کس ندارد کسی کار با کار ما

1 بحر در جوش است و رو دارد به ما گوهر دریا همی بارد به ما

2 گنج اسما حضرت سلطان عشق یک به یک مجموع بشمارد به ما

3 ما امینیم و امانت آن اوست هر چه او بسپرد بسپارد به ما

4 کشت ما از خشکسالی ایمنست رحمتش پیوسته می بارد به ما

1 در محیط عشق ما گوهر طلب هفت دریا را نجو دیگر طلب

2 عود دل در مجمر سینه بسوز آنچنان عودی در این مجمر طلب

3 وصل آن محبوب بی همتای ما گر طلب داری از این خوشتر طلب

4 جان باقی یابی از جانان خود گر فنا گردی چو یاران در طلب

1 هر شب چون ماه می‌بینیم ما آفتابی می ‌نماید مه لقا

2 چشم ما از نور او خوش روشن است دیده‌ایم آئینهٔ گیتی نما

3 یک زمان با ما در این دریا نشین عین ما می‌بین به عین ما چو ما

4 خواجه محبوبست و می‌ گوئی محب پادشاه است او و می ‌خوانی گدا