ترک سرمستم دگر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 741
1. ترک سرمستم دگر باره کلاه کج نهاد
ملک دل بگرفت و خان و مان همه بر باد داد
...
اهل نظران دیده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 742
1. اهل نظران دیده به روی تو گشایند
حسن تو در آئینهٔ یکتا بنمایند
...
هر در که به روی ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 743
1. هر در که به روی ما گشایند
حسن دیگری به ما نمایند
...
عارفانی که ما به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 744
1. عارفانی که ما به ما جویند
گاه در بحر و گاه در جویند
...
ذوقیست دلم را که از شاه نعمت‌الله ولی غزل 745
1. ذوقیست دلم را که به عالم نتوان داد
تا بود چنین بوده و تا باد چنین باد
...
رندان همه مستند از شاه نعمت‌الله ولی غزل 746
1. رندان همه مستند و می از جام ندانند
بی نام و نشانند از این نام نشانند
...
دست چپ را یسار می از شاه نعمت‌الله ولی غزل 747
1. دست چپ را یسار می خوانند
کنج را هم یسار می خوانند
...
سیدم روح اعظمش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 748
1. سیدم روح اعظمش خوانند
آب ارواح و آدمش خوانند
...
مده به باد هوا جان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 749
1. مده به باد هوا جان خویشتن بر باد
بنوش جام شرابی که نوش جانت باد
...
ساغر و می مدام در از شاه نعمت‌الله ولی غزل 750
1. ساغر و می مدام در کارند
همدم عاشقان میخوارند
...
آنها که نگار را از شاه نعمت‌الله ولی غزل 751
1. آنها که نگار را نگارند
پیوسته نگار را نگارند
...
عمر ما رفته بود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 752
1. عمر ما رفته بود باز آمد
کار بی ساز ما به ساز آمد
...