هرکه در دریای بی پایان فتاد از نعمت‌الله ولی غزل 729
1. هرکه در دریای بی پایان فتاد
همچو ما در بحر بی پایان فتاد
ساقی جامی به این و آن داد از نعمت‌الله ولی غزل 730
1. ساقی جامی به این و آن داد
خمخانه به دست عاشقان داد
دردی است در این دل که به درمان نتوان داد از نعمت‌الله ولی غزل 731
1. دردی است در این دل که به درمان نتوان داد
عشقیست در این جان که به صد جان نتوان داد
هر که او در عشق جانان جان نداد از نعمت‌الله ولی غزل 732
1. هر که او در عشق جانان جان نداد
بوسهٔ خوش بر لب جانان نداد
جام جم می خورم که نوشم باد از نعمت‌الله ولی غزل 733
1. جام جم می خورم که نوشم باد
می خورم می خورم که نوشم باد
می محبت او نوش کن که نوشت باد از نعمت‌الله ولی غزل 734
1. می محبت او نوش کن که نوشت باد
بیا و خدمت او نوش کن که نوشت باد
ورد صاحبنظران فاتحهٔ روی تو باد از نعمت‌الله ولی غزل 735
1. ورد صاحبنظران فاتحهٔ روی تو باد
قل هوالله احد حرز دو ابروی تو باد
عشق او با جان و دل پیوسته باد از نعمت‌الله ولی غزل 736
1. عشق او با جان و دل پیوسته باد
دولت عشقش مرا پیوسته باد
حضرت سلطان ما پاینده باد از نعمت‌الله ولی غزل 737
1. حضرت سلطان ما پاینده باد
آفتاب دولتش تابنده باد
یا رب ز غم هجران رستیم مبارک باد از نعمت‌الله ولی غزل 738
1. یا رب ز غم هجران رستیم مبارک باد
از زحمت این زندان جستیم مبارک باد
عاشقی کو سر به پای ما نهاد از نعمت‌الله ولی غزل 739
1. عاشقی کو سر به پای ما نهاد
روی خود در جنت المأوا نهاد
آب چشم ما به هر سو رو نهاد از نعمت‌الله ولی غزل 740
1. آب چشم ما به هر سو رو نهاد
اشک خون آلود ما بر رو نهاد