هرکه در دریای بی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 729
1. هرکه در دریای بی پایان فتاد
همچو ما در بحر بی پایان فتاد
ساقی جامی به این از شاه نعمت‌الله ولی غزل 730
1. ساقی جامی به این و آن داد
خمخانه به دست عاشقان داد
دردی است در این از شاه نعمت‌الله ولی غزل 731
1. دردی است در این دل که به درمان نتوان داد
عشقیست در این جان که به صد جان نتوان داد
هر که او در عشق جانان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 732
1. هر که او در عشق جانان جان نداد
بوسهٔ خوش بر لب جانان نداد
جام جم می خورم که از شاه نعمت‌الله ولی غزل 733
1. جام جم می خورم که نوشم باد
می خورم می خورم که نوشم باد
می محبت او نوش کن از شاه نعمت‌الله ولی غزل 734
1. می محبت او نوش کن که نوشت باد
بیا و خدمت او نوش کن که نوشت باد
ورد صاحبنظران از شاه نعمت‌الله ولی غزل 735
1. ورد صاحبنظران فاتحهٔ روی تو باد
قل هوالله احد حرز دو ابروی تو باد
عشق او با جان و دل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 736
1. عشق او با جان و دل پیوسته باد
دولت عشقش مرا پیوسته باد
حضرت سلطان ما پاینده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 737
1. حضرت سلطان ما پاینده باد
آفتاب دولتش تابنده باد
یا رب ز غم هجران از شاه نعمت‌الله ولی غزل 738
1. یا رب ز غم هجران رستیم مبارک باد
از زحمت این زندان جستیم مبارک باد
عاشقی کو سر به پای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 739
1. عاشقی کو سر به پای ما نهاد
روی خود در جنت المأوا نهاد
آب چشم ما به هر سو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 740
1. آب چشم ما به هر سو رو نهاد
اشک خون آلود ما بر رو نهاد