خیال او به هر نقشی برآید از نعمت‌الله ولی غزل 693
1. خیال او به هر نقشی برآید
به هر آئینه روئی می نماید
ساقی رخ اگر به ما نماید از نعمت‌الله ولی غزل 694
1. ساقی رخ اگر به ما نماید
در جام جهان نما نماید
عقل چندان که خود بیاراید از نعمت‌الله ولی غزل 695
1. عقل چندان که خود بیاراید
در نظر هیچ خوب ننماید
گر در طلب اوئی ناگه به برت آید از نعمت‌الله ولی غزل 696
1. گر در طلب اوئی ناگه به برت آید
ور گرد درش گردی او در به تو بگشاید
چشمت به تو نور خوش نماید از نعمت‌الله ولی غزل 697
1. چشمت به تو نور خوش نماید
گوش تو در سخن گشاید
نقشی است خیالش که به هر دست بر آید از نعمت‌الله ولی غزل 698
1. نقشی است خیالش که به هر دست بر آید
دستی که از آن نقش بگیرد به سر آید
با رخ او قمر چه کار آید از نعمت‌الله ولی غزل 699
1. با رخ او قمر چه کار آید
با لب او شکر چه کار آید
خوش درددلی دارم درمان به چه کار آید از نعمت‌الله ولی غزل 700
1. خوش درددلی دارم درمان به چه کار آید
با کفر سر زلفش ایمان به چه کار آید
نوش کن می که روحت افزاید از نعمت‌الله ولی غزل 701
1. نوش کن می که روحت افزاید
لب ساغر فتوحت افزاید
ذاتش به صفات می نماید از نعمت‌الله ولی غزل 702
1. ذاتش به صفات می نماید
یک ذات ذوات می نماید
ذاتش به صفات می نماید از نعمت‌الله ولی غزل 703
1. ذاتش به صفات می نماید
یا ذات به ذات می نماید
گهی عکس رخش جان می‌نماید از نعمت‌الله ولی غزل 704
1. گهی عکس رخش جان می‌نماید
گهی زلفش پریشان می‌نماید