ساقی ما به ما کرم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 681
1. ساقی ما به ما کرم فرمود
در میخانه را به ما بگشود
هستی ما همه بود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 682
1. هستی ما همه بود به وجود
نفسی بی وجود نتوان بود
مائیم ایاز و یار از شاه نعمت‌الله ولی غزل 683
1. مائیم ایاز و یار محمود
مائیم عباد و دوست معبود
هرچه امکان لطف از شاه نعمت‌الله ولی غزل 684
1. هرچه امکان لطف و رحمت بود
حضرت او به ما عطا فرمود
قادر پر کمال کن از شاه نعمت‌الله ولی غزل 685
1. قادر پر کمال کن فیکون
آنکه او هست و بود و خواهد بود
در همه آینه جمال از شاه نعمت‌الله ولی غزل 686
1. در همه آینه جمال نمود
از همه رو دری به ما بگشود
در مرتبه ای ساجد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 687
1. در مرتبه ای ساجد در مرتبه ای مسجود
در مرتبه ای عابد در مرتبه ای معبود
نگار مست من هر دم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 688
1. نگار مست من هر دم ز نو بزمی بیاراید
در میخانه بگشاید به رندان باده بخشاید
بر بسته نقاب ، دل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 689
1. بر بسته نقاب ، دل رباید
بنگر چه کند اگر گشاید
عقل هر دم که در سرود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 690
1. عقل هر دم که در سرود آید
به دم سرو باده پیماید
خواب در چشم خوش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 691
1. خواب در چشم خوش نمی آید
گر خیالش به خواب بنماید
عقل ناقص به کار از شاه نعمت‌الله ولی غزل 692
1. عقل ناقص به کار می ناید
صحبت او مرا نمی باید