بیا که مجلس عشق است و طالع مسعود از نعمت‌الله ولی غزل 669
1. بیا که مجلس عشق است و طالع مسعود
بیا که نوبت وصلست و وقت گفت و شنود
هر کجا صاحبجمالی رو نمود از نعمت‌الله ولی غزل 670
1. هر کجا صاحبجمالی رو نمود
روی او دیدم چو برقع برگشود
جیب شب آفتاب چون بگشود از نعمت‌الله ولی غزل 671
1. جیب شب آفتاب چون بگشود
از گریبان روز رو بنمود
نور روی او به چشم ما نمود از نعمت‌الله ولی غزل 672
1. نور روی او به چشم ما نمود
هر چه ما دیدیم غیر او نبود
روی خود را به نور دل بنمود از نعمت‌الله ولی غزل 673
1. روی خود را به نور دل بنمود
نظری خوش به چشم ما فرمود
آفتاب از رخ نقاب مه گشود از نعمت‌الله ولی غزل 674
1. آفتاب از رخ نقاب مه گشود
شب گذشت و روز روشن رو نمود
یک نفس یعقوب بی یوسف نبود از نعمت‌الله ولی غزل 675
1. یک نفس یعقوب بی یوسف نبود
گر چه هجرانش به ظاهر می نمود
عالم از جود او بود موجود از نعمت‌الله ولی غزل 676
1. عالم از جود او بود موجود
هرچه دیدیم بی وجود نبود
به سر عاشقان که عین وجود از نعمت‌الله ولی غزل 677
1. به سر عاشقان که عین وجود
در دو عالم جز او نبود وجود
هر کسی را عنایتی فرمود از نعمت‌الله ولی غزل 678
1. هر کسی را عنایتی فرمود
این عنایت همه به ما بنمود
لطف ساقی بسی کرم فرمود از نعمت‌الله ولی غزل 679
1. لطف ساقی بسی کرم فرمود
در میخانه ای به ما بگشود
لطف ساقی بسی کرم فرمود از نعمت‌الله ولی غزل 680
1. لطف ساقی بسی کرم فرمود
در میخانه را به ما بگشود