دست با او در کمر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 646
1. دست با او در کمر خواهیم کرد
خویشتن را معتبر خواهیم کرد
کردگار از کرم عیانم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 647
1. کردگار از کرم عیانم کرد
واقف از حال این و آنم کرد
غنچه در گلستان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 648
1. غنچه در گلستان تبسم کرد
بلبل از ذوق آن ترنم کرد
دوش تا روز دل از از شاه نعمت‌الله ولی غزل 649
1. دوش تا روز دل از عشق تنعم می کرد
در پس پردهٔ جان یار ترنم می کرد
به حکایت شراب نتوان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 650
1. به حکایت شراب نتوان خورد
عشقبازی به عقل نتوان کرد
عاشقم بر روی نورالله از شاه نعمت‌الله ولی غزل 651
1. عاشقم بر روی نورالله خود
والهم از بوی نورالله خود
بیا ای نور چشم ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 652
1. بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خود
منور ساز مردم را و هم خلوتسرای خود
این که گوئی نعمت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 653
1. این که گوئی نعمت الله جان سپرد
جان سپرد و جان با ایمان سپرد
خواجهٔ غافل برفت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 654
1. خواجهٔ غافل برفت و جان سپرد
بی خبر از معرفت چیزی نبرد
هر که بد زیست عاقبت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 655
1. هر که بد زیست عاقبت بد مُرد
نیک و بد هر چه کرد با خود برد
بود روزی خواجه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 656
1. بود روزی خواجه ای سالار کرد
می کشیدی درد و می نوشید درد
چون شراب صاف درمان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 657
1. چون شراب صاف درمان است مارا دُرد درد
زان همی ریزم فرود آیم به روی دُرد درد