چو نور دیده چشم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 622
1. چو نور دیده چشم من خیالش درنظر دارد
چنین مه رو که من دارم که در دور قمر دارد
می خمخانهٔ ما مستی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 623
1. می خمخانهٔ ما مستی دیگر دارد
هر که آید بر ما کام دلی بردارد
هوای درد بی درمان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 624
1. هوای درد بی درمان که دارد
سر سودای بی سامان که دارد
پردهٔ دیدهٔ من از شاه نعمت‌الله ولی غزل 625
1. پردهٔ دیدهٔ من نقش خیالت دارد
دل شوریدهٔ من شوق وصالت دارد
بستهٔ بند بلای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 626
1. بستهٔ بند بلای تو نجاتی دارد
خستهٔ رنج غم تو درجاتی دارد
هر که از اهل کمال از شاه نعمت‌الله ولی غزل 627
1. هر که از اهل کمال است جلالی دارد
خوش کمالی که جمالی به کمالی دارد
هر کجا ساغری است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 628
1. هر کجا ساغری است می دارد
جام بی باده رند کی دارد
عالم از نام او نشان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 629
1. عالم از نام او نشان دارد
این مثالی است کاین و آن دارد
هر که او عاشق است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 630
1. هر که او عاشق است جان دارد
جان فدایش کنم که آن دارد
پادشاهی گدای او از شاه نعمت‌الله ولی غزل 631
1. پادشاهی گدای او دارد
سلطنت بی نوای او دارد
هر کس که هوای ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 632
1. هر کس که هوای ما ندارد
گویا خبر از خدا ندارد
یاری که خیال دوست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 633
1. یاری که خیال دوست دارد
عمری به خیال می گذارد