چو نور دیده چشم من خیالش درنظر دارد از نعمت‌الله ولی غزل 622
1. چو نور دیده چشم من خیالش درنظر دارد
چنین مه رو که من دارم که در دور قمر دارد
می خمخانهٔ ما مستی دیگر دارد از نعمت‌الله ولی غزل 623
1. می خمخانهٔ ما مستی دیگر دارد
هر که آید بر ما کام دلی بردارد
هوای درد بی درمان که دارد از نعمت‌الله ولی غزل 624
1. هوای درد بی درمان که دارد
سر سودای بی سامان که دارد
پردهٔ دیدهٔ من نقش خیالت دارد از نعمت‌الله ولی غزل 625
1. پردهٔ دیدهٔ من نقش خیالت دارد
دل شوریدهٔ من شوق وصالت دارد
بستهٔ بند بلای تو نجاتی دارد از نعمت‌الله ولی غزل 626
1. بستهٔ بند بلای تو نجاتی دارد
خستهٔ رنج غم تو درجاتی دارد
هر که از اهل کمال است جلالی دارد از نعمت‌الله ولی غزل 627
1. هر که از اهل کمال است جلالی دارد
خوش کمالی که جمالی به کمالی دارد
هر کجا ساغری است می دارد از نعمت‌الله ولی غزل 628
1. هر کجا ساغری است می دارد
جام بی باده رند کی دارد
عالم از نام او نشان دارد از نعمت‌الله ولی غزل 629
1. عالم از نام او نشان دارد
این مثالی است کاین و آن دارد
هر که او عاشق است جان دارد از نعمت‌الله ولی غزل 630
1. هر که او عاشق است جان دارد
جان فدایش کنم که آن دارد
پادشاهی گدای او دارد از نعمت‌الله ولی غزل 631
1. پادشاهی گدای او دارد
سلطنت بی نوای او دارد
هر کس که هوای ما ندارد از نعمت‌الله ولی غزل 632
1. هر کس که هوای ما ندارد
گویا خبر از خدا ندارد
یاری که خیال دوست دارد از نعمت‌الله ولی غزل 633
1. یاری که خیال دوست دارد
عمری به خیال می گذارد