توحید و موحد و موحد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 610
1. توحید و موحد و موحد
این جمله طلب کنش را حمد
از سر ذوق دیده ام از شاه نعمت‌الله ولی غزل 611
1. از سر ذوق دیده ام عین یکی و نام صد
ذات یکی صفت بسی خاص یکی و عام صد
دلی که درد ندارد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 612
1. دلی که درد ندارد دوا کجا یابد
بلای عشق ندیده شفا کجا یابد
هرکه فانی شود بقا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 613
1. هرکه فانی شود بقا یابد
خوش بقائی از این فنا یابد
چشم مست تو گر از از شاه نعمت‌الله ولی غزل 614
1. چشم مست تو گر از خواب گران برخیزد
سبک از هر طرفی فتنه دوان برخیزد
نور با نور خوش در از شاه نعمت‌الله ولی غزل 615
1. نور با نور خوش در آویزد
آب با آب خوش درآمیزد
ساز عشقش نوای دل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 616
1. ساز عشقش نوای دل سازد
دُرد دردش دوای دل سازد
اگر مه روی من روزی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 617
1. اگر مه روی من روزی نقاب از رخ براندازد
چو ذره آفتاب جان به پای او سراندازد
آتشی در دل است و از شاه نعمت‌الله ولی غزل 618
1. آتشی در دل است و جان سوزد
دل چنین سوخت جان چه سان سوزد
ما انا الحق از فنا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 619
1. ما انا الحق از فنا خواهیم زد
خیمه در دار بقا خواهیم زد
عاشقی کو هوای ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 620
1. عاشقی کو هوای ما دارد
دیگری کی به جای ما دارد
هر جا که دکانداریست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 621
1. هر جا که دکانداریست او مایه ز ما دارد
خود مفلس بازاری سرمایه کجا دارد