صاحبنظری کو که از شاه نعمت‌الله ولی غزل 634
1. صاحبنظری کو که جهان درنظر آرد
یا محرم رازی که ز عقبی خبر آرد
...
گوئیا چشم ابر می از شاه نعمت‌الله ولی غزل 635
1. گوئیا چشم ابر می خارد
کآب از چشمهاش می بارد
...
عقل از اینجا بی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 636
1. عقل از اینجا بی خبر او ره به بالا کی برد
مرغ وهم ار پر بسوزد ره به مأوا کی برد
...
گر ز چین سنبل زلفت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 637
1. گر ز چین سنبل زلفت صبا بوئی برد
نافهٔ مشک ختن گیرد به هر سوئی برد
...
خوش بود گر او به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 638
1. خوش بود گر او به حالم بنگرد
ور بمیرم هم به خاکم بسپرد
...
چشم ما چون به روی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 639
1. چشم ما چون به روی او نگرد
در نظر غیر او کجا گذرد
...
مقصود بی وسیله از شاه نعمت‌الله ولی غزل 640
1. مقصود بی وسیله حاصل نمی توان کرد
هر کس که کرد حاصل می دان که آن چنان کرد
...
محبوب دل و راحت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 641
1. محبوب دل و راحت جانی چه توان کرد
سلطان همه خلق جهانی چه توان کرد
...
نوری است که وصفش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 642
1. نوری است که وصفش به ستاره نتوان کرد
او را نتوان دید و نظاره نتوان کرد
...
با چنین درد دلی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 643
1. با چنین درد دلی میل دوا نتوان کرد
حاصل عمر عزیز است رها نتوان کرد
...
حسن او بر چشم ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 644
1. حسن او بر چشم ما پیدا که کرد
در سر ما این چنین سودا که کرد
...
با من بینوا چه خواهی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 645
1. با من بینوا چه خواهی کرد
حاجتم جز روا چه خواهی کرد
...