هر که او را به نور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 574
1. هر که او را به نور او بیند
هر چه بیند همه نکو بیند
...
نقش خیال عالم عارف از شاه نعمت‌الله ولی غزل 575
1. نقش خیال عالم عارف به خواب بیند
صورت چو جام یابد معنی شراب بیند
...
دلبر سرمست ما عزمی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 576
1. دلبر سرمست ما عزمی به دریا می‌کند
منع نتوان کردنش چون میل مأوا می‌کند
...
ما مریدیم و پیر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 577
1. ما مریدیم و پیر ما مرشد
ره روانیم و رهنما مرشد
...
هر که در کوی تو جانا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 578
1. هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند
نیست ممکن که دمی بی هوسی بنشیند
...
خوشست این دیدهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 579
1. خوشست این دیدهٔ روشن که غیر او نمی بیند
اگر بیند کسی غیرش بگو نیکو نمی بیند
...
چشم ما عین ما به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 580
1. چشم ما عین ما به ما بیند
هم به نور خدا ، خدا بیند
...
چه خوش چشمی که نور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 581
1. چه خوش چشمی که نور او به نور روی او بیند
چو نور روی او باشد همه چیزی نکو بیند
...
دیدهٔ ما چو روی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 582
1. دیدهٔ ما چو روی او بیند
هر چه بیند همه نکو بیند
...
این دل دریادل ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 583
1. این دل دریادل ما عزم دریا می‌کند
دارد او حب وطن میلی به مأوا می‌کند
...
دل باز عزم کعبهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 584
1. دل باز عزم کعبهٔ مقصود می کند
جانم سجود حضرت معبود می کند
...
در خرابات مغان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 585
1. در خرابات مغان خمخانه جوشی می کند
جان مستم از هوای او خروشی می کند
...