غرق دریاییم و ما را موج دریا می‌کشد از نعمت‌الله ولی غزل 526
1. غرق دریاییم و ما را موج دریا می‌کشد
آبرو می‌بخشد و ما را به مأوا می‌کشد
دل دگر ما را به مأوا می‌کشد از نعمت‌الله ولی غزل 527
1. دل دگر ما را به مأوا می‌کشد
خاطر ما سوی دریا می‌کشد
عشق ما را سوی دریا می‌کشد از نعمت‌الله ولی غزل 528
1. عشق ما را سوی دریا می‌کشد
گوییا ما را به مأوا می‌کشد
یار سرمست است و ما را می‌کشد از نعمت‌الله ولی غزل 529
1. یار سرمست است و ما را می‌کشد
دوستان را بی‌سر و پا می‌کشد
هر دم بر آب چشم ما نقش خیالی می کشد از نعمت‌الله ولی غزل 530
1. هر دم بر آب چشم ما نقش خیالی می کشد
هر لحظه از حالی دگر ما را به حالی می کشد
دل سوی صاحب جمالی می کشد از نعمت‌الله ولی غزل 531
1. دل سوی صاحب جمالی می کشد
هر زمان نقش خیالی می کشد
چشم ما نقش خیال او بر آتش می کشد از نعمت‌الله ولی غزل 532
1. چشم ما نقش خیال او بر آتش می کشد
نور دیده پیش مردم بی حسابش می کشد
مدام جام می او حیات می بخشد از نعمت‌الله ولی غزل 533
1. مدام جام می او حیات می بخشد
همیشه همت او کاینات می بخشد
ترک سرمستی مرا دامن‌کشانم می‌کشد از نعمت‌الله ولی غزل 534
1. ترک سرمستی مرا دامن‌کشانم می‌کشد
باز بگشوده کنار و در میانم می‌کشد
هر کسی نقشی بر آبی می کشند از نعمت‌الله ولی غزل 535
1. هر کسی نقشی بر آبی می کشند
یا خیالی سوی آبی می کشند
می محبت او راحتی به جان بخشد از نعمت‌الله ولی غزل 536
1. می محبت او راحتی به جان بخشد
حیات طیبه و عمر جاودان بخشد
هرچه بخشد خدا به ما بخشد از نعمت‌الله ولی غزل 537
1. هرچه بخشد خدا به ما بخشد
پادشاهی به هر گدا بخشد