حق است دین سید و از شاه نعمت‌الله ولی غزل 503
1. حق است دین سید و دین من این بود
برهان واضح است و دلیل مبین بود
...
فعل عالم ظل فعل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 504
1. فعل عالم ظل فعل الله بود
این کسی داند که او آگه بود
...
هرکه از عشق در طرب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 505
1. هرکه از عشق در طرب نبود
نسبتش هیچ با نسب نبود
...
چشم بینائی که بر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 506
1. چشم بینائی که بر او اوفتد
سر نهد بر پاش و بر رو اوفتد
...
گر آتش آه ما درافتد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 507
1. گر آتش آه ما درافتد
صد شاه به یک نفس برافتد
...
چشم ما آبش به هرسو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 508
1. چشم ما آبش به هرسو می‌رود
آبروی ماست بر رو می‌رود
...
خون دل از دیده بر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 509
1. خون دل از دیده بر رو می رود
آبروی ما به هر سو می رود
...
آب چشم ما به هر سو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 510
1. آب چشم ما به هر سو می رود
خوش روان از دیده بر رو می رود
...
چشم ما خوش چشمهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 511
1. چشم ما خوش چشمهٔ آبی به هر سو می رود
این چنین آب خوشی پیوسته بر رو می رود
...
عقل دوراندیش هردم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 512
1. عقل دوراندیش هردم جای دیگر می‌رود
دیگ سودایش همیشه نیک بر سر می‌رود
...
آب چشم ما به هر سو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 513
1. آب چشم ما به هر سو می رود
گر به چشم ما نشینی خوش بود
...
عشق دردیست تا نمی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 514
1. عشق دردیست تا نمی گیرد
جان عاشق صفا نمی گیرد
...