مائیم و می صحبت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 455
1. مائیم و می صحبت رندان خرابات
سرگشته در آن کوچه چو رندان خرابات
نعمت الله مظهر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 456
1. نعمت الله مظهر ذات و صفات
گه صفاتش می نماید گاه ذات
فانی تمام خدمت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 457
1. فانی تمام خدمت اوست
باقی به بقای حضرت اوست
تبخال زده بر لب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 458
1. تبخال زده بر لب من خسته از آن است
گویی که چو من بر لب شیرین نگران است
ملک داری همه به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 459
1. ملک داری همه به تدبیر است
گر چه تدبیر هم به تقدیر است
عشق را مسجد و میخانه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 460
1. عشق را مسجد و میخانه یکی است
عشق را عاقل و دیوانه یکی است
عشق آمد و عقل کرد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 461
1. عشق آمد و عقل کرد غارت
ای دل تو به جان بر این بشارت
عمر بی او که بر سر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 462
1. عمر بی او که بر سر آری هیچ
جان که بی عشق او سپاری هیچ
ما را به غیر او نبود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 463
1. ما را به غیر او نبود التفات هیچ
زیرا که نیست جز کرم او نجات هیچ
دل به دست باد خواهم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 464
1. دل به دست باد خواهم داد هر چه باد باد
این عنایت بین که چون با بخت من افتاد باد
آب چشم ما به روی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 465
1. آب چشم ما به روی ما فتاد
سو به سو گشت او ولی دریا فتاد
آب چشم ما به هر سو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 466
1. آب چشم ما به هر سو رو نهاد
روی خود بر روی ما نیکو نهاد