جانم از درد دل دوائی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 419
1. جانم از درد دل دوائی یافت
درد نوشید از آن صفائی یافت
دل ز جان بگذشت و از شاه نعمت‌الله ولی غزل 420
1. دل ز جان بگذشت و جانان بازیافت
ترک یک جان کرد و صد جان بازیافت
جان به خلوت سرای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 421
1. جان به خلوت سرای جانان رفت
دل سرمست سوی مستان رفت
یار ما رفت گوییا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 422
1. یار ما رفت گوییا جان رفت
جان چه قدرش بود که جانان رفت
عاشقی جان را به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 423
1. عاشقی جان را به جانان داد و رفت
ماند این دنیای بی بنیاد و رفت
رند سرمستی ز پا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 424
1. رند سرمستی ز پا افتاد و رفت
سر به پای خم می بنهاد و رفت
نعمت الله جان به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 425
1. نعمت الله جان به جانان داد و رفت
بر در میخانه مست افتاد و رفت
نعمت الله جان به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 426
1. نعمت الله جان به جانان داد و رفت
بر در میخانه مست افتاد و رفت
عاشقی جان را به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 427
1. عاشقی جان را به جانان داد و رفت
رو به خاک راه او بنهاد و رفت
گرد و خاک ما روان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 428
1. گرد و خاک ما روان بر باد رفت
بنده زین گرد و غبار آزاد رفت
یار ما زاری ما نشنید از شاه نعمت‌الله ولی غزل 429
1. یار ما زاری ما نشنید و رفت
آمد و در حال وا گردید و رفت
در ره عشق چو ما بی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 430
1. در ره عشق چو ما بی سر و پا باید رفت
راه را نیست نهایت ابدا باید رفت