قطره و دریا به نزد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 359
1. قطره و دریا به نزد ما یکی است
گر نظر بر آب داری بیشکی است
کار دل در عشقبازی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 360
1. کار دل در عشقبازی بندگی است
بندگی در عاشقی پایندگی است
میخانهٔ دل طرب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 361
1. میخانهٔ دل طرب سرائیست
خوش بارگهی و خوب جائیست
هر شاهدی که بینم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 362
1. هر شاهدی که بینم با او مرا هوائیست
آئینه ایست روشن جام جهان نمائیست
تن میرد و روح پاک از شاه نعمت‌الله ولی غزل 363
1. تن میرد و روح پاک باقی است
خواه حیدریست و خواه نراقی است
دل جام جهان نمای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 364
1. دل جام جهان نمای شاهیست
آئینهٔ حضرت الهی است
در این در به جز ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 365
1. در این در به جز ما آشنا نیست
به نزد آشنا خود عین ما نیست
با آفتاب حسنش مه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 366
1. با آفتاب حسنش مه نزد او هلالی است
هر ذره ای که بینی او را از او هلالی است
هرچه امروز حاصل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 367
1. هرچه امروز حاصل ما نیست
طلب آن مکن که فردا نیست
عشق را خود قرار از شاه نعمت‌الله ولی غزل 368
1. عشق را خود قرار پیدا نیست
دو نفس حضرتش به یک جا نیست
هر دل که به عشق مبتلا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 369
1. هر دل که به عشق مبتلا نیست
هستش مشمر که گوئیا نیست
چو میخانه سرائی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 370
1. چو میخانه سرائی هیچ جانیست
مقامی همچو صحن آن سرا نیست