کشتهٔ حضرت او زندهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 311
1. کشتهٔ حضرت او زندهٔ جاویدانست
ایمن از مرگ بود زنده جاوید آنست
...
کشتهٔ عشق تو دل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 312
1. کشتهٔ عشق تو دل زندهٔ جاویدان است
این چنین کشته کسی زندهٔ جاویدان است
...
یاری که ز ملک آشنائی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 313
1. یاری که ز ملک آشنائی است
داند که قماش ما کجائی است
...
جامی ز می پر از می از شاه نعمت‌الله ولی غزل 314
1. جامی ز می پر از می در بزم ما روان است
هرگز که دیده باشد جامی که آنچنان است
...
عشق جانان حیات از شاه نعمت‌الله ولی غزل 315
1. عشق جانان حیات جان من است
حاصل عمر جاودان من است
...
یاد جانان میان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 316
1. یاد جانان میان جان من است
عشق او عمر جاودان من است
...
عشق جانان حیات از شاه نعمت‌الله ولی غزل 317
1. عشق جانان حیات جان من است
خوش حیاتی چنین از آن منست
...
گفتم که این جانان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 318
1. گفتم که این جانان کیست ، جان گفت جانان منست
عشقش همی جستم به جان دل گفت درجان منست
...
دُرد دردش دوای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 319
1. دُرد دردش دوای جان منست
خوش دوائی برای جان منست
...
درد عشقش دوای جان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 320
1. درد عشقش دوای جان من است
دُرد دردش شفای جان من است
...
عشق جانان من غذای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 321
1. عشق جانان من غذای من است
این چنین خوش غذا برای منست
...
در سراپردهٔ جان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 322
1. در سراپردهٔ جان خانهٔ دلدار من است
گوشهٔ دیدهٔ من خلوت آن یار من است
...