کشتهٔ حضرت او زندهٔ جاویدانست از نعمت‌الله ولی غزل 311
1. کشتهٔ حضرت او زندهٔ جاویدانست
ایمن از مرگ بود زنده جاوید آنست
کشتهٔ عشق تو دل زندهٔ جاویدان است از نعمت‌الله ولی غزل 312
1. کشتهٔ عشق تو دل زندهٔ جاویدان است
این چنین کشته کسی زندهٔ جاویدان است
یاری که ز ملک آشنائی است از نعمت‌الله ولی غزل 313
1. یاری که ز ملک آشنائی است
داند که قماش ما کجائی است
جامی ز می پر از می در بزم ما روان است از نعمت‌الله ولی غزل 314
1. جامی ز می پر از می در بزم ما روان است
هرگز که دیده باشد جامی که آنچنان است
عشق جانان حیات جان من است از نعمت‌الله ولی غزل 315
1. عشق جانان حیات جان من است
حاصل عمر جاودان من است
یاد جانان میان جان من است از نعمت‌الله ولی غزل 316
1. یاد جانان میان جان من است
عشق او عمر جاودان من است
عشق جانان حیات جان من است از نعمت‌الله ولی غزل 317
1. عشق جانان حیات جان من است
خوش حیاتی چنین از آن منست
گفتم که این جانان کیست ، جان گفت جانان منست از نعمت‌الله ولی غزل 318
1. گفتم که این جانان کیست ، جان گفت جانان منست
عشقش همی جستم به جان دل گفت درجان منست
دُرد دردش دوای جان منست از نعمت‌الله ولی غزل 319
1. دُرد دردش دوای جان منست
خوش دوائی برای جان منست
درد عشقش دوای جان من است از نعمت‌الله ولی غزل 320
1. درد عشقش دوای جان من است
دُرد دردش شفای جان من است
عشق جانان من غذای من است از نعمت‌الله ولی غزل 321
1. عشق جانان من غذای من است
این چنین خوش غذا برای منست
در سراپردهٔ جان خانهٔ دلدار من است از نعمت‌الله ولی غزل 322
1. در سراپردهٔ جان خانهٔ دلدار من است
گوشهٔ دیدهٔ من خلوت آن یار من است