خلوت من مقام رندانست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 287
1. خلوت من مقام رندانست
هر چه دارم به نام رندان است
کار عشقست و کار از شاه نعمت‌الله ولی غزل 288
1. کار عشقست و کار ما آنست
خواجه و خواندگار ما آنست
گر جفا می کند وفا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 289
1. گر جفا می کند وفا آنست
ور فنا می دهد بقا آنست
درد ار داری دوا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 290
1. درد ار داری دوا همان است
درد ار نوشی شفا همان است
نعمت الله میر مستان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 291
1. نعمت الله میر مستان است
در خرابات میر مستان است
دل به دست آر که آئینهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 292
1. دل به دست آر که آئینهٔ حضرت آنست
مظهر بندگی حضرت عزت آنست
ای که گوئی که ماهتاب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 293
1. ای که گوئی که ماهتاب آنست
باطنش بین که آفتاب آنست
دل و جانم فدای جانان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 294
1. دل و جانم فدای جانان است
هرچه دارم برای جانان است
درد دل ما دوای جان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 295
1. درد دل ما دوای جان است
رنج غم او شفای جان است
هر چه پیدا و هر چه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 296
1. هر چه پیدا و هر چه پنهان است
جمله در یک وجود انسان است
هر که حلقه به گوش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 297
1. هر که حلقه به گوش مردانست
نزد مردان مرد مرد آنست
همه عالم تن است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 298
1. همه عالم تن است و او جان است
شاه تبریز و میر او جان است