نعمت الله از این از شاه نعمت‌الله ولی غزل 263
1. نعمت الله از این و آن بگذشت
وز خیالات انس و جان بگذشت
رمضان آمد و روان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 264
1. رمضان آمد و روان بگذشت
بود ماهی به یک زمان بگذشت
دل ما از منی و ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 265
1. دل ما از منی و ما بگذشت
پا نهاد از سر هوا بگذشت
عاشق از دنیی و عقبی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 266
1. عاشق از دنیی و عقبی درگذشت
ماند صورت راز معنی درگذشت
آفتاب خوشی هویدا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 267
1. آفتاب خوشی هویدا گشت
شب نهان شد چو روز پیدا گشت
عشق مستست و عقل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 268
1. عشق مستست و عقل مخمور است
عاقل از ذوق عاشقان دور است
عشق مستست و عقل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 269
1. عشق مستست و عقل مخمور است
عاقل از عاشقی بسی دور است
عشق مستت و عقل مخمور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 270
1. عشق مستت و عقل مخمور است
عقل از ذوق عاشقان دور است
عشق مست است و عقل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 271
1. عشق مست است و عقل مخمور است
عاقل از ذوق عاشقان دور است
عشق مستست و عقل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 272
1. عشق مستست و عقل مخمور است
عاقل از ذوق عاشقان دور است
همسایهٔ حضرت شریف از شاه نعمت‌الله ولی غزل 273
1. همسایهٔ حضرت شریف است
گر سایه لطیف یا کثیف است
شاه ما در همه جهان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 274
1. شاه ما در همه جهان طاق است
بس کریم و لطیف اخلاق است