نور رویش آفتابی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 239
1. نور رویش آفتابی دیگر است
سایهٔ او ماهتابی دیگر است
ملک جان در ولایتی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 240
1. ملک جان در ولایتی دگر است
تخت دل در حمایتی دگراست
در دل ما عشقش از از شاه نعمت‌الله ولی غزل 241
1. در دل ما عشقش از جان خوشتر است
جان چه باشد عشق جانان خوشتر است
عمر خوش باشد ولی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 242
1. عمر خوش باشد ولی با یار همدم خوشتر است
یک دمی با همدمی از ملک عالم خوشتر است
نالهٔ دلسوز ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 243
1. نالهٔ دلسوز ما از ساز بلبل خوشتر است
زخم خار جور او از مرهم گل خوشتر است
ساقی سرمست ما یاری از شاه نعمت‌الله ولی غزل 244
1. ساقی سرمست ما یاری خوش است
خوش حریفانیم و خماری خوش است
نور دل ماه ، نور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 245
1. نور دل ماه ، نور عشق است
جان عاشق مسخر عشقست
سرم سرگشتهٔ سودای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 246
1. سرم سرگشتهٔ سودای عشق است
دلم آشفتهٔ غوغای عشق است
چشم مستش ترک عیاری از شاه نعمت‌الله ولی غزل 247
1. چشم مستش ترک عیاری خوش است
زلف او هندوی طراری خوشست
در محبت جان اگر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 248
1. در محبت جان اگر بازی خوش است
گر کنی بازی چنین بازی خوشست
عشق جانان در میان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 249
1. عشق جانان در میان جان خوشست
راز دلدار از جهان پنهان خوش است
نور روی او به او از شاه نعمت‌الله ولی غزل 250
1. نور روی او به او دیدن خوش است
گرد او چون دیده گردیدن خوش است