غزلیات شاه نعمت‌الله ولی

1 خواجه آمد سرای خود آراست رفت و منزل به دیگری پیراست

2 بنده بی خواجه ماند سر گردان در به در می دود که خواجه کجاست

3 خواجه همچون خیال آمد و شد نیک و بد از نشان او برخواست

4 معتبر بود اعتبار نماند عبرتی گیرد آنکه او بیناست

1 جامیست پر آب و عین آب است وین جام شراب ما حباب است

2 موج است حجاب ما در این بحر یا آب که آب را حجاب است

3 مستیم مدام در خرابات هم صحبت ما چو ما خراب است

4 هر حرف از این کتاب جامع مجموعهٔ جملهٔ کتاب است

1 نعمت الله نور دین دارد لقب نور دین از نعمت الله می طلب

2 از رسول الله نسب دارد درست خود که دارد این چنین دیگر نسب

3 مطرب عشّاق گو شعرش بخوان تا جهان از ذوق او گیرد طرب

4 جان من گفتا نهم لب بر لبش آمده از عشق او جانم به لب

1 عاشقانه به عشق او سرمست جان و دل داده ایم ما از دست

2 آنچنان واله ایم و آشفته که ندانیم نیست را از هست

3 تا که مائی ازین میان برخاست عشقش آمد به جای ما بنشست

4 هرکه او از خودی خود ببرید همچو ما با خدای خود پیوست

1 صدف و گوهریم و بحر و حباب جوهرش آب و گوهرش دریاب

2 قدمی نه درآ درین دریا نظری کن به عین ما در آب

3 بزم عشقست و عاشقان سرمست باده نوشند شادی اصحاب

4 بر در می فروش رندانه با مسبب نشسته بی اسباب

1 هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست در دیدهٔ ما بیند چشمی که به حق بیناست

2 گر شخص نمی بینی در سایه نگر باری همسایهٔ او مائیم این سایه ازو پیداست

3 تا صورت خود بیند در آینهٔ معنی معنی همه عالم در صورت او پیداست

4 ما در طلبش هر سو چون دیده همی گردیم ما طالب و او مطلوب وین طرفه که او با ماست

1 دامن دلبر اگر آری به دست نیک باشد ور نیاری آن به دست

2 ما خراباتی و رند و عاشقیم چشم مستش توبهٔ ما را شکست

3 چشم ما بسته خیالش در نظر نور دیده خوش به جا دارد نشست

4 شاهبازی رفته بود از دست ما باز آمد شاهباز ما به دست

1 وجود مطلق الحق اوست دریاب مقید او و مطلق اوست دریاب

2 خیال باطلت دارد پریشان ببین مجموع را حق اوست دریاب

3 توئی طالب توئی مطلوب ما فهم بگو از جان که صدق اوست دریاب

4 دل و دلدار و جان ما همه اوست محیط و موج و زورق اوست دریاب

1 زمین جسم است و جانت آسمان است که جانان کارساز این و آن است

2 تو پاکی ، صورت خاکی رها کن که خلوت خانه ‌ات در ملک جان است

3 سرای صورت تو در بهشت است مکان معنیت در لامکان است

4 در آ مستانه در کوی خرابات که هشیاری خلاف عاشقان است

1 چون بر آمد از دل جام آفتاب نزد ما هر دو یکی شد برف و آب

2 مجمع البحرین جامست و شراب این شراب و جام آبست و حباب

3 جام می بردست می گردم به ذوق در خرابات مغان مست و خراب

4 کس نبیند از هزاران زهد و علم آنچه من دیدم ز یک جام شراب