چشم عالم روشن از از شاه نعمت‌الله ولی غزل 192
1. چشم عالم روشن از نور خداست
هر که این را دید نور چشم ماست
هر ذره که می بینی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 193
1. هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست
در دیدهٔ ما بیند چشمی که به حق بیناست
منزل صاحبدلان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 194
1. منزل صاحبدلان صُفّهٔ صدق و صفاست
گوشهٔ اهل نظر خلوت خاص خداست
چشمی که به نور عشق از شاه نعمت‌الله ولی غزل 195
1. چشمی که به نور عشق بیناست
بیناست همیشه از چپ و راست
هر که ز اهل عباست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 196
1. هر که ز اهل عباست تابع آل عباست
منکر آل رسول دشمن دین خداست
نور چشمت در نظر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 197
1. نور چشمت در نظر پیداست
نظری کن ببین که او با ماست
دیده تا نور جمالش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 198
1. دیده تا نور جمالش دیده است
در نظر ما را چه نور دیده است
چشم مردم دیدهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 199
1. چشم مردم دیدهٔ ما نور رویش دیده است
لاجرم در دیدهٔ ما همچو نور دیده است
نعمة الله در شراب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 200
1. نعمة الله در شراب افتاده است
سر به پای خم می بنهاده است
آفتاب حسن او از از شاه نعمت‌الله ولی غزل 201
1. آفتاب حسن او از مه نقابی بسته است
نور چشم او از آن بر چشم ما بنشسته است
خوش آب حیاتیست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 202
1. خوش آب حیاتیست که گویند شرابست
حالی و چه خوش حال که دل مست و خرابست
خوش آب حیاتیست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 203
1. خوش آب حیاتیست که گویند شرابست
خوش عاشق رندی که چو ما مست و خرابست