غزلیات شاه نعمت‌الله ولی

1 گفتمش روی تو جانا قمر است گفت بالله ز قمر خوبتر است

2 گفتمش زلف تو آشفته چراست گفت سرگشتهٔ دور قمر است

3 گفتمش نوش لبت چیست بگو گفت پالودهٔ قند و شکر است

4 گفتمش چشم خوشت برد دلم گفت هشدار که جان در خطر است

1 دل به دنیا مده که آن هیچست آن جهان جو که این جهان هیچست

2 هر کرا علم هست و مالش نیست قدر او نزد جاهلان هیچست

3 چه کنی مفردات ای مولا غیر مفرد در این میان هیچست

4 ای که گوئی نشان او جویم بی نشانست و آن نشان هیچست

1 این طرفه بین که حضرت او با همه حجاب روشن تر است نور وی از نور آفتاب

2 موج و حباب و قطره و دریا به چشم ما عارف چو بنگرد بنماید به عین آب

3 بیدار شو ز خواب به بیداریش ببین نقش خیال او نتوان دیدنش به خواب

4 دستش به دست آور و دامان او بگیر جامی از او طلب کن و بستان ازو شراب

1 چشم ما نور خدا بنمایدت دیدهٔ ما بین که تا بنمایدت

2 در صفات جام می ما را نگر تا به تو مستی ما بنمایدت

3 گر در این دریا درآئی همچو ما عین ما روشن تو را بنمایدت

4 وا مکن از نور رویش دیده‌ام تا جمال کبریا بنمایدت

1 آفتابی ز ماه بسته نقاب کرده در گوش درهای خوشاب

2 چشم عالم به نور او روشن سخنی نازک است خوش دریاب

3 نقش رویش خیال می بندم که به بیداری و گهی در خواب

4 می خُمخانهٔ حدوث و قدم نوش می کن به شادی احباب

1 هر که باشد همچو سید حق پرست حق توان گفتن چو از باطل برست

2 آن یکی در هر یکی خوش می نگر در دو عالم آن یکی را می پرست

3 آفتاب و ماه می بینیم ما گر چه ما را در نظر نور خوراست

4 جز وجود او وجودی هست نیست غیر او نبود وجود هرچه هست

1 آئینهٔ ذات عین ذاتست دانست که مجمع صفاتست

2 بی جود وجود حضرت او عالم به تمام فانیاتست

3 می نوش مدام دُردی درد کین دُردی درد دل دواتست

4 میخانهٔ ماست در خرابات وین خانه ورای شش جهاتست

1 دوش رفتم در خرابات مغان رندانه مست دیدم آنجا عارفان و عاشقان مستانه مست

2 جوشش مستی فتاده در نهاد خم می جان و دل سرمست گشته ساغر و پیمانه مست

3 جام می در داده ساقی خاص و عام مجلسش آشنایان مست از آن پیمانه و بیگانه مست

4 عاقل و فرزانه دیدم مست جام عشق او در خیال روی او خوش عاشق دیوانه مست

1 عشق او آب حیات و آن حیات جان ماست این چنین سرچشمه ای در جان جاویدان ماست

2 گنج عشق او که در عالم نمی گنجد همه از دل ما جو که جایش در دل ویران ماست

3 جان ما با غیر اگر باری حکایت کرده است تا قیامت نادم است انصاف او بر جان ماست

4 نزد ما موج و حباب و قطره و دریا یکیست گر نظر بر آب داری این همه از کان ماست

1 منم آن رند عاشق سرمست که می عشق می خورم پیوست

2 در خرابات عشق مست و خراب دست در دست شاهد سرمست

3 در دلم عشق و در سرم سود است در نظر یار و جام می بر دست

4 ساقی مست و رند لایعقل به یکی جرعه عقل ما برده است