غزلیات شاه نعمت‌الله ولی

1 ما ز دریائیم و دریا عین ماست در میان ما دوئی آخر چراست

2 خط موهومست عالم سر به سر خوش بخوان آن خط که آن خط عین ماست

3 آنچه ما داریم در هر دو جهان در حقیقت ای عزیزان آن خداست

4 عشق او در دل نهان می دارمش دُرد درد عشق او ما را دواست

1 نعمت الله امام رندان است نور چشم تمام رندان است

2 باز از دولت چنان شاهی همه عالم به کام رندان است

3 دور رندی و وقت میخواریست روزگار نظام رندان است

4 قول مستانه ای که میشنوی دو سه حرف از کلام رندان است

1 هر که ز اهل عباست تابع آل عباست منکر آل رسول دشمن دین خداست

2 دوستی خاندان درد دلم را دواست جان علی ولی در حرم کبریاست

3 صورت او هل اتی معنی او انّما باب حسین و حسن ابن عم مصطفاست

4 پیروی او بود دین حق و راه راست سلطنت لافتی غیر علی را کراست

1 اهل دل را از سراپردهٔ جان باید جست عاشقان را ز خرابات مغان باید جست

2 دل به دست غم آن جان جهان باید داد وانگهی شادی از آن جام جهان باید جست

3 اگر از باد صبا خاک درش می جوئی همچو غنچه به هوا جامه دران باید جست

4 دم به دم خون دل از دیده روان باید ساخت اصل دیده در آن آب روان باید جست

1 هفت دریا قطره‌ای از بحر بی‌پایان ماست این چنین بحری ز ما می جو که این بحر آن ماست

2 گنج او در کنج دل می‌جو که آنجا یافتیم جای گنج عشق او کنج دل ویران ماست

3 دل به دلبر داده‌ایم و جان به جانان می‌دهیم گر قبول اوفتد شکرانه‌ها بر جان ماست

4 ما درین دور قمر خوش مجلسی آراستیم جام می در دور و ما سرمست این دوران ماست

1 ساقی سرمست رندان میر بی همتای ماست گوشهٔ میخانهٔ او جنت المأوای ماست

2 ما درین دریای بی پایان خوشی افتاده ایم آبروی عالمی ای یار از دریای ماست

3 چشم ما روشن به نور روی او باشد مدام این چنین نور خوشی در دیدهٔ بینای ماست

4 در خرابات مغان مستیم و با رندان حریف ذوق اگرداری بیا آنجا که آنجا جای ماست

1 عشق او سلطان ملک جان ماست این چنین ملک و ملک جانان ماست

2 پادشاه هفت اقلیم جهان بندهٔ درگاه این سلطان ماست

3 ما به عشق او ز خود بگذشته ایم لاجرم ما آن او ، او آن ماست

4 رند سرمستیم در کوی مغان شاهد میخانه در فرمان ماست

1 آفتابی رو نموده مه نقاب مه نقابی می نماید آفتاب

2 موج دریائیم و دریا عین ماست عین ما بر عین ما باشد حجاب

3 جمله عالم در محیط عشق او نزد ما باشد حبابی پر ز آب

4 غیر او در عمر خود گردیده ای دیده ای نقش خیال او به خواب

1 آمد ز درم نگار سرمست رندانه و جام باده بر دست

2 صد فتنه ز هر کنار برخاست او مست در این میانه بنشست

3 لب را بنهاد بر لب ما موئی به دونیم راست بشکست

4 عشق آمد و زنده کرد ما را پیوسته بود به ما چو پیوست

1 نور او در جمله اشیاء ظاهر است ظاهرش بنگر که بر ما ظاهر است

2 روشنست آئینهٔ عالم تمام در همه اسما مسما ظاهر است

3 نور روی اوست ما را در نظر نور آن منظور زیبا ظاهر است

4 باطنت از چشم نابینا ولی ظاهرا بر چشم بینا ظاهر است