تن همچو تخت شاهست جان خود یکی امیر است از نعمت‌الله ولی غزل 228
1. تن همچو تخت شاهست جان خود یکی امیر است
آن پادشاه بر وی سلطان بی نظیر است
نور او در جمله اشیاء ظاهر است از نعمت‌الله ولی غزل 229
1. نور او در جمله اشیاء ظاهر است
ظاهرش بنگر که بر ما ظاهر است
گفتمش روی تو جانا قمر است از نعمت‌الله ولی غزل 230
1. گفتمش روی تو جانا قمر است
گفت بالله ز قمر خوبتر است
بحر بی پایان ما را آبروئی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 231
1. بحر بی پایان ما را آبروئی دیگر است
چشمهٔ آب حیات ما ز جوئی دیگر است
سر درین راه عشق دردسر است از نعمت‌الله ولی غزل 232
1. سر درین راه عشق دردسر است
بگذر از سر که کار معتبر است
گوهر دریای ما را آبروئی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 233
1. گوهر دریای ما را آبروئی دیگر است
نوش کن جام می ما کز سبوئی دیگر است
عشق او در جان هوائی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 234
1. عشق او در جان هوائی دیگر است
درد دل ما را دوائی دیگر است
چشم مستش میفروشی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 235
1. چشم مستش میفروشی دیگر است
نوش لعلش باده نوشی دیگر است
عاشقان حضرت او را نیازی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 236
1. عاشقان حضرت او را نیازی دیگر است
عشق او را آتش و سوز و گدازی دیگر است
ای عاشقان ای عاشقان ما را بیانی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 237
1. ای عاشقان ای عاشقان ما را بیانی دیگر است
ای عارفان ای عارفان ما را نشانی دیگر است
نور رویش آفتابی دیگر است از نعمت‌الله ولی غزل 238
1. نور رویش آفتابی دیگر است
چشم ما بر ماهتابی دیگر است