غزلیات شاه نعمت‌الله ولی

1 آفتاب حسن او از مه نقابی بسته است نور چشم او از آن بر چشم ما بنشسته است

2 جان ما با عشق از روز ازل پیوسته است تا ابد جان همچنان با حضرتت پیوسته است

3 دیگران پابستهٔ دنیی و عقبی مانده اند ای خوشا وقت کسی کز این و آن وارسته است

4 عشق سرمست است و رندان تندرست ازذوق او عقل مخمور است و دور از عاشقان دلخسته است

1 چه غم دارم چو یارم غمگسار است حریف جام و ساقی یار غار است

2 بتی دارم که با من در میان است دلارامی که دایم در کنار است

3 به دور چشم مست می فروشش مرا با غیر می خوردن چه کار است

4 دل من بارگاه پادشاه است تن من پرده ، جانم پرده دار است

1 دردمند و دردنوشم روز و شب عاشقانه در خروشم روز و شب

2 گر زنندم همچو نی نالم به روز ور گذارندم خموشم روز و شب

3 در خرابات مغان مست و خراب همنشین می فروشم روز و شب

4 با حضورش هر شبی آرم به روز در هوایش باده نوشم روز و شب

1 حق مطلق به حق حقیقت ماست صفت و ذات عشق و زینت ماست

2 بر سر کوی دوست جانبازی در ره اهل دل طریقت ماست

3 صورت ما مثال اوست از آن حسن و معنی جمال سیرت ماست

4 عشق بحر است و ناخدا معشوق کشتی عاشقان شریعت ماست

1 ایها العشاق کوی عشق میدان بلا است تا نپنداری که کار عاشقی باد هوا است

2 کی تواند هر کسی رفتن طریق عشق را ز انکه هم در منزل اول فنا اندر فنا است

3 بی ملامت پای در کوی غمش نتوان نهاد رهروی کو بی ملامت می رود آیا کجا است

4 عشق می ‌ورزی نخست از سر برون کن خواجگی شاه اگر در کوی عشق آید در این صورت گدا است

1 چشم مردم دیدهٔ ما نور رویش دیده است لاجرم در دیدهٔ ما همچو نور دیده است

2 از سر ذوق است این گفتار ما بشنو ز ما زانکه قول این چنین هرگز کسی نشنیده است

3 در خیال آنکه نقش روی او بیند به چشم دیدهٔ اهل نظر گرد جهان گردیده است

4 تُرک چشم مست او دلها به غارت می برد زلف طرّارش به هر موئی دلی دزدیده است

1 دلبر سرمست ما یار خوشی نو خاسته است دل به عشقش از سر هر دو جهان بر خاسته است

2 آفتاب از شرم رویش رو نهاده بر زمین مه به عشق ابرویش همچون هلالی کاسته است

3 زاهدان را زهد بخشیدند و ما را عاشقی هر کسی را داده‌ اند چیزی که او خود خواسته است

4 سایهٔ سرو سهی گر بر زمینی کج فتد کج نماید در نظر اما به قامت راسته است

1 روح اعظم روان سید ماست لوح محفوظ آن سید ماست

2 هر معانی که عارفان دانند دو سه حرف از بیان سید ماست

3 بی مثال و مثال هر فردی یرلغی از نشان سید ماست

4 جان جزوی فنا شود اما جان جاوید جان سید ماست

1 شرابخانهٔ عشاق جای سید ماست بهشت گوشه نشینان سرای سید ماست

2 بیا که ساقی وحدت حریف مجلس اوست مرو که شاه جهانی گدای سید ماست

3 بیا که مطرب عشاق می نوازد ساز به نغمه ای که مگر از نوای سید ماست

4 جهانیان همه از جام عشق او مستند چنین حضور خوشی از صفای سید ماست

1 تن همچو تخت شاهست جان خود یکی امیر است آن پادشاه بر وی سلطان بی نظیر است

2 عشق است شاه عادل بر تخت دل نشسته این عقل کامل ما آن شاه را وزیر است

3 گشته است بلبل مست نالان به عشق آن گل در بوستان ما بین گلهای بی نظیر است

4 سلطان وقت خود را خواهی که بازیابی بنگر گدای ما را درویشکی فقیر است