چشم ما روشن به نور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 144
1. چشم ما روشن به نور روی اوست
لاجرم من دوست می‌بینم به دوست
قطره‌ای کو به بحر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 145
1. قطره‌ای کو به بحر ما پیوست
عین دریا بود به ما پیوست
ختم رسل که سید اولاد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 146
1. ختم رسل که سید اولاد آدم است
آخر بود به صورت و معنی مقدم است
نقش خیال اوست که از شاه نعمت‌الله ولی غزل 147
1. نقش خیال اوست که گویند عالم است
این صورتست و معنی آن اسم اعظم است
گر تو را عزم عالم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 148
1. گر تو را عزم عالم قدم است
سر فدا کردن اولین قدم است
ای عاشقان ای عاشقان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 149
1. ای عاشقان ای عاشقان معشوق با ما همدم است
با ما حریفی می کند یاری که با ما محرم است
تا مرا عین عشق مفهوم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 150
1. تا مرا عین عشق مفهوم است
سر علمم به عشق معلوم است
لطف اگر بر ما گمارد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 151
1. لطف اگر بر ما گمارد حاکم است
ور دمار از ما برآرد حاکم است
دوش رفتم در خرابات از شاه نعمت‌الله ولی غزل 152
1. دوش رفتم در خرابات مغان رندانه مست
دیدم آنجا عارفان و عاشقان مستانه مست
در کوی خرابات کسی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 153
1. در کوی خرابات کسی را که مقام است
در دنیی و در آخرتش جاه تمام است
در گوشهٔ میخانه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 154
1. در گوشهٔ میخانه کسی را که مقام است
ناقص نتوان گفت که او رند تمام است
شرابخانهٔ عشاق از شاه نعمت‌الله ولی غزل 155
1. شرابخانهٔ عشاق جای سید ماست
بهشت گوشه نشینان سرای سید ماست