هر چه هست آن یکی است تا دانی از نعمت‌الله ولی غزل 1468
1. هر چه هست آن یکی است تا دانی
جان جانان یکی است تا دانی
در وجود او یکی است تا دانی از نعمت‌الله ولی غزل 1469
1. در وجود او یکی است تا دانی
آن یکی بی شکی است تا دانی
همه عین همند تا دانی از نعمت‌الله ولی غزل 1470
1. همه عین همند تا دانی
همه جام جمند تا دانی
در هوای دنیای دون دنی از نعمت‌الله ولی غزل 1471
1. در هوای دنیای دون دنی
روز و شب جانی به غصه می کنی
ما آن تو ایم ، آن تو دانی از نعمت‌الله ولی غزل 1472
1. ما آن تو ایم ، آن تو دانی
دل داده تو را و جان ، تو دانی
بی عشق مباش یک زمانی از نعمت‌الله ولی غزل 1473
1. بی عشق مباش یک زمانی
کز عشق نکرد کس زیانی
تنها نه منم عاشق تو بلکه جهانی از نعمت‌الله ولی غزل 1474
1. تنها نه منم عاشق تو بلکه جهانی
گر جان طلبی هان بسپارند روانی
نعمت الله نمی شود فانی از نعمت‌الله ولی غزل 1475
1. نعمت الله نمی شود فانی
این چنین دانی ار مسلمانی
حرف جام شراب اگر دانی از نعمت‌الله ولی غزل 1476
1. حرف جام شراب اگر دانی
نسخهٔ جسم و روح برخوانی
خواه نباتی و خواه حیوانی از نعمت‌الله ولی غزل 1477
1. خواه نباتی و خواه حیوانی
هر یکی مظهریست ربانی
مرنجان جان باقی را برای این تن فانی از نعمت‌الله ولی غزل 1478
1. مرنجان جان باقی را برای این تن فانی
دریغ از آن چنان جانی که بهر تن برنجانی
گر چه آب حیات را مانی از نعمت‌الله ولی غزل 1479
1. گر چه آب حیات را مانی
در جهان جاودان کجا مانی