دامن عاشقان ز دست مده از نعمت‌الله ولی غزل 1444
1. دامن عاشقان ز دست مده
جام می جز به رند مست مده
بیا ای ساقی مستان و جام می به مستان ده از نعمت‌الله ولی غزل 1445
1. بیا ای ساقی مستان و جام می به مستان ده
بیا آب حیاتت را به دست می پرستان ده
می عشقش به شیر مردان ده از نعمت‌الله ولی غزل 1446
1. می عشقش به شیر مردان ده
دُرد دردش به دردمندان ده
بیا ساقی و جام می به ما ده از نعمت‌الله ولی غزل 1447
1. بیا ساقی و جام می به ما ده
به ما یک وجه از بهر خدا ده
ساقی قدحی شراب در ده از نعمت‌الله ولی غزل 1448
1. ساقی قدحی شراب در ده
دل سوخته را کباب در ده
چنین دیوان که ما داریم از دیوان دیوان به از نعمت‌الله ولی غزل 1449
1. چنین دیوان که ما داریم از دیوان دیوان به
چه جای دیو با دیوان که از ملک سلیمان به
دولتت را که هست پاینده از نعمت‌الله ولی غزل 1450
1. دولتت را که هست پاینده
باد فرخنده سال آینده
گر به خانه روی و در بندی از نعمت‌الله ولی غزل 1451
1. گر به خانه روی و در بندی
به حقیقت بدان که دربندی
درد می‌کش که تا دوا یابی از نعمت‌الله ولی غزل 1452
1. درد می‌کش که تا دوا یابی
درد می‌نوش تا صفا یابی
در آ در بحر ما با ما که عین ما به ما بینی از نعمت‌الله ولی غزل 1453
1. در آ در بحر ما با ما که عین ما به ما بینی
به چشم ما نظر می‌کن که تا نور خدا بینی
وه چه حسن است اینکه پیدا کرده ای از نعمت‌الله ولی غزل 1454
1. وه چه حسن است اینکه پیدا کرده ای
شکل جان را آشکارا کرده ای
نرگست را باز سرخوش کرده ای از نعمت‌الله ولی غزل 1455
1. نرگست را باز سرخوش کرده ای
سنبلت بر گل مشوش کرده ای