فارغ است این ساقی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1432
1. فارغ است این ساقی ما از همه
باز آورده است ما را از همه
از همه پنهان و از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1433
1. از همه پنهان و پیدا از همه
کی شناسد این سخن را بر همه
برافشان کلاله از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1434
1. برافشان کلاله ز روی چو لاله
صراحی به دست آر پرکن پیاله
جانی که از تو نازد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1435
1. جانی که از تو نازد زیبا بود همیشه
چشمی که در تو بیند بینا بود همیشه
به خدا تا ز خود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1436
1. به خدا تا ز خود شدم آگاه
بی خدا نیستم دمی والله
هر بنده که سوی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1437
1. هر بنده که سوی شه برد راه
هم شاد بود به دولت شاه
راهیم و رهنمائیم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1438
1. راهیم و رهنمائیم هم رهرویم و همراه
هم سیدیم و بنده هم چاکریم و هم شاه
صورتا چاکر است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1439
1. صورتا چاکر است و معنی شاه
باطنا آفتاب و ظاهر ماه
حزنی آمد به نزدم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1440
1. حزنی آمد به نزدم صبحگاه
ره ندادم شد ز پیشم رو سیاه
دل ز ما کردی بری از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1441
1. دل ز ما کردی بری یعنی که چه
هیچ با ما ننگری یعنی که چه
سروری خواهی بیا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1442
1. سروری خواهی بیا و سر بنه
سر نهادی پا از آن خوشتر بنه
برو ای عقل و پند از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1443
1. برو ای عقل و پند مست مده
پند سرمست می پرست مده