در شهادت شاهدی از غیب بی عیب آمده از نعمت‌الله ولی غزل 1420
1. در شهادت شاهدی از غیب بی عیب آمده
این چنین شادی خوش بی عیب از غیب آمده
در مظهر مطهر مظهر ظهور کرده از نعمت‌الله ولی غزل 1421
1. در مظهر مطهر مظهر ظهور کرده
جام جهان نما را روشن چو نور کرده
لطفش کرم نموده میخانه دام کرده از نعمت‌الله ولی غزل 1422
1. لطفش کرم نموده میخانه دام کرده
در حق جمله عالم انعام عام کرده
آن کیست کلای کج نهاده از نعمت‌الله ولی غزل 1423
1. آن کیست کلای کج نهاده
بر بسته میان و برگشاده
جنت المأوای ما خلوتسرای میکده از نعمت‌الله ولی غزل 1424
1. جنت المأوای ما خلوتسرای میکده
جان سرمست خراباتی فدای میکده
نوریست به چشم ما نموده از نعمت‌الله ولی غزل 1425
1. نوریست به چشم ما نموده
در جام جهان نما نموده
در آینه عشق او نموده از نعمت‌الله ولی غزل 1426
1. در آینه عشق او نموده
حسنی به من و تو رو نموده
چشم نابینای ما از او بینا شده از نعمت‌الله ولی غزل 1427
1. چشم نابینای ما از او بینا شده
هرکه دیده دیدهٔ ما همچو ما شیدا شده
حسن او در آینه پیدا شده از نعمت‌الله ولی غزل 1428
1. حسن او در آینه پیدا شده
هر که دیده همچو ما شیدا شده
دیدهٔ دل از تو منور شده از نعمت‌الله ولی غزل 1429
1. دیدهٔ دل از تو منور شده
مجمع جان از تو معطر شده
دیده صبح از تو منور شده از نعمت‌الله ولی غزل 1430
1. دیده صبح از تو منور شده
طرهٔ شام از تو معنبر شده
جز یکی نیست بیائید که گوئیم همه از نعمت‌الله ولی غزل 1431
1. جز یکی نیست بیائید که گوئیم همه
همه از عین یکی باز بجوئیم همه