در شهادت شاهدی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1420
1. در شهادت شاهدی از غیب بی عیب آمده
این چنین شادی خوش بی عیب از غیب آمده
در مظهر مطهر مظهر از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1421
1. در مظهر مطهر مظهر ظهور کرده
جام جهان نما را روشن چو نور کرده
لطفش کرم نموده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1422
1. لطفش کرم نموده میخانه دام کرده
در حق جمله عالم انعام عام کرده
آن کیست کلای کج از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1423
1. آن کیست کلای کج نهاده
بر بسته میان و برگشاده
جنت المأوای ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1424
1. جنت المأوای ما خلوتسرای میکده
جان سرمست خراباتی فدای میکده
نوریست به چشم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1425
1. نوریست به چشم ما نموده
در جام جهان نما نموده
در آینه عشق او از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1426
1. در آینه عشق او نموده
حسنی به من و تو رو نموده
چشم نابینای ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1427
1. چشم نابینای ما از او بینا شده
هرکه دیده دیدهٔ ما همچو ما شیدا شده
حسن او در آینه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1428
1. حسن او در آینه پیدا شده
هر که دیده همچو ما شیدا شده
دیدهٔ دل از تو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1429
1. دیدهٔ دل از تو منور شده
مجمع جان از تو معطر شده
دیده صبح از تو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1430
1. دیده صبح از تو منور شده
طرهٔ شام از تو معنبر شده
جز یکی نیست بیائید از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1431
1. جز یکی نیست بیائید که گوئیم همه
همه از عین یکی باز بجوئیم همه