دیگران جانند از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1265
1. دیگران جانند و جانان شمس دین
این و آن چون بنده ، سلطان شمس دین
...
نور چشم مردمست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1266
1. نور چشم مردمست از دیدهٔ عالم نهان
غیر عین او که بیند نور او در انس و جان
...
گر گدائی کنی تو از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1267
1. گر گدائی کنی تو از سلطان
پادشاهی کنی چو شاه جهان
...
من به او زنده توئی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1268
1. من به او زنده توئی زنده به جان
این چنین زنده نباشد آن چنان
...
سین انسان گر برافتد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1269
1. سین انسان گر برافتد از میان
اول و آخر نماند غیر آن
...
مست بودی مست رفتی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1270
1. مست بودی مست رفتی از جهان
مست باشی مست خیزی جاودان
...
اگر ذوق صفا داری از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1271
1. اگر ذوق صفا داری طلب کن خدمت رندان
و گر خواهی حضوری خوش در آ در خلوت رندان
...
حمد تو بینهایت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1272
1. حمد تو بینهایت و لطف تو بیکران
با جمله در حدیث و جمال تو بس عیان
...
چه خوش ذوقیست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1273
1. چه خوش ذوقیست ذوق باده نوشان
چه خوش کوئیست کوی می فروشان
...
قدمی نه به خلوت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1274
1. قدمی نه به خلوت یاران
یار اگر بایدت بیا یاران
...
جام گیتی نمای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1275
1. جام گیتی نمای ما انسان
حافظ جامع خدا انسان
...
گاه تاریکست و از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1276
1. گاه تاریکست و گه روشن سرای این جهان
غم مخور چون اهل دنیا از برای این جهان
...