ترسم آن سرور خوبان از ابراهیم شاهدی دده غزل 61
1. ترسم آن سرور خوبان ستمش یاد آید
تاج بر سر نهد و بر سر بیداد آید
عمر بگذشت بدو سال از ابراهیم شاهدی دده غزل 62
1. عمر بگذشت بدو سال اگر باز آید
دل گم گشته در آن زلف دگر باز آید
بر گلت از عرق گلاب از ابراهیم شاهدی دده غزل 63
1. بر گلت از عرق گلاب افتاد
چون خیال قدت در آب افتاد
ز بهر تیر تو میلِ از ابراهیم شاهدی دده غزل 64
1. ز بهر تیر تو میلِ (میلم) بهر مغاک برد
شدیم خاک که میلش مگر به خاک برد
با سلسلۀ زلفی دل از ابراهیم شاهدی دده غزل 65
1. با سلسلۀ زلفی دل میل بسی دارد
در قید جنون او را سودای کسی دارد
با آنکه دل به درد از ابراهیم شاهدی دده غزل 66
1. با آنکه دل به درد تو بس دردمند بود
جز درد چارۀ دگرش ناپسند بود
بجز کوی تو دل منزل از ابراهیم شاهدی دده غزل 67
1. بجز کوی تو دل منزل نگیرد
که آنجا هیچکس را دل نگیرد
یار بر من دود دل‌ها از ابراهیم شاهدی دده غزل 68
1. یار بر من دود دل‌ها می‌کشد
لشکری از فتنه بر ما می‌کشد
درد تو جان من به جز از ابراهیم شاهدی دده غزل 69
1. درد تو جان من به جز این تن نمی‌کشد
این بخیه غیر رشته و سوزن نمی‌کشد
امشب دلم به فکر دهان از ابراهیم شاهدی دده غزل 70
1. امشب دلم به فکر دهان تو تنگ بود
وز صبح با خیال خودم تیر جنگ بود
هزار شکر که جنت دوام از ابراهیم شاهدی دده غزل 71
1. هزار شکر که جنت دوام خواهد بود
محبت تو مرا مستدام خواهد بود
ترک من دیگر به غوغا از ابراهیم شاهدی دده غزل 72
1. ترک من دیگر به غوغا می‌رود
تا کدامین دل به یغما می‌رود