ای خجل از رخ تو ماه از سیف فرغانی قصیده-قطعه 83
1. ای خجل از رخ تو ماه تمام
آفتابی و سایه تو انام
...
بجای سخن گر بتو جان از سیف فرغانی قصیده-قطعه 84
1. بجای سخن گر بتو جان فرستم
چنان دان که زیره بکرمان فرستم
...
ای شهنشه چون غلامانت از سیف فرغانی قصیده-قطعه 85
1. ای شهنشه چون غلامانت به در باز آمدم
عیب مشمر کز درت من بی‌هنر باز آمدم
...
عشق و دولت اگر بود از سیف فرغانی قصیده-قطعه 86
1. عشق و دولت اگر بود باهم
بتو نزدیکتر شود راهم
...
من آن آیینه معنی از سیف فرغانی قصیده-قطعه 87
1. من آن آیینه معنی نمایم
که از مرآت دل زنگی زدایم
...
ای همه آن تو، حاجت از سیف فرغانی قصیده-قطعه 88
1. ای همه آن تو، حاجت زین و آن تا کی خوهیم
بی کسان را کس تویی از ناکسان تا کی خوهیم
...
ایا نگار صدف سینه از سیف فرغانی قصیده-قطعه 89
1. ایا نگار صدف سینه گهر دندان
عقیق را زده لعل تو سنگ بر دندان
...
دلا گر دولتی داری از سیف فرغانی قصیده-قطعه 90
1. دلا گر دولتی داری طلب کن جای درویشان
که نوردوستی پیداست در سیمای درویشان
...
نمی دانم که چون باشد از سیف فرغانی قصیده-قطعه 91
1. نمی دانم که چون باشد بمعدن زر فرستادن
بدریا قطره آوردن بکان گوهر فرستادن
...
در شب زلف تو قمر دیدن از سیف فرغانی قصیده-قطعه 92
1. در شب زلف تو قمر دیدن
خوش بود خاصه هر سحر دیدن
...
روی تو عرض داد لشکر از سیف فرغانی قصیده-قطعه 93
1. روی تو عرض داد لشکر حسن
که رخ تست شاه کشور حسن
...
زهی از نور روی تو از سیف فرغانی قصیده-قطعه 94
1. زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن
تو روشن کرده ای او را و او کرده جهان روشن
...