غزلیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 جانست وتن در آتش عشق ودرآب چشم آتش چو تیز شد بگذشت از سرآب چشم

2 ای از خیال رسته دندان چون درت چون سینه صدف شده پرگوهر آب چشم

3 صیاد وار با دل صد رخنه همچو دام جان ماهی خیال تو جوید در آب چشم

4 وقتست اگر رخ تو تجلی کند که هست مارا بهشت کوی تو وکوثر آب چشم

1 نه هرچه عشق توبود از درون برون کردم من ضعیف چنین کار صعب چون کردم

2 بقوت تو چنین کار من توانم کرد که سینه پر زغم ودیده پر زخون کردم

3 چو نفس ناقص من کرد درفزونی کم من زیاده طلب درکمی فزون کردم

4 نظر عصا کش من شد سوی تو واین غم را بچشم سوی دل کور رهنمون کردم

1 دل سقیم شفا یابد از اشارت عشق اگر نجات خوهی گوش کن عبارت عشق

2 چو غافلان منشین، راه رو که برخیزد دوکون از سر راهت بیک اشارت عشق

3 خبر دهد که تو مردی وشد دلت زنده زمرگ رستی اگر بشنوی بشارت عشق

4 چو هیزم ارچه بسی سوختی ولی خامی که همچو دیگ نجوشیدی از حرارت عشق

1 عشق تو در مخزن جانم نهاد اسرار خویش دل ز اسرارش اثرها یافت در گفتار خویش

2 چون دلم بیمار تو شد کردم از غیر احتما وندرین پرهیز دیدم صحت بیمار خویش

3 دیده رخسار تو دید و دل ازو نقشی گرفت ما بچشم خود زدیم این رسم بر دیوار خویش

4 عاشقان زرد رخ هر لحظه پیدا می کنند سکه سودای بر روی چون دینار خویش

1 زهی از زلف تو جان حلقه در گوش سماع قول تو ناید ز هر گوش

2 زدیدار تو ما را پر گهر چشم زگفتار تو مارا پر شکر گوش

3 گهر در آستین باید نه در چشم شکر اندر دهان باید نه در گوش

4 پی دیدار و گفتار تو دایم ز رویم چشم می باید ز سر گوش

1 گر از ره تو بود خاک را گهر دانم وراز کف تو بود زهر را شکر دانم

2 کسی که سیر درین ره (کند) اگر شترست بسوی کعبه قرب تو راهبر دانم

3 ورم بکعبه قرب تو راهبر نبود اگر چه قبله بود روی ازو بگردانم

4 گرم خبر نکند از مقام ابراهیم دلیل را شتر وکعبه را حجر دانم

1 ای عارض و خط تو شده صبح و شام چشم دل گشته خاص تو زنظرهای عام چشم

2 تا عشق تو درین دل تاریک ره برد شد نور شمع تعبیه در پیه خام چشم

3 زآن ساعت خجسته که هندوی چشم کرد دل را غلام روی تو ای من غلام چشم

4 ابرو مثال لعبت بی جان دیده خواست کز شوق دیدن تو برآید ببام چشم

1 گر دست رسد روزی در پات سرافشانم هر چند نثارت را لایق نبود جانم

2 پیش گل سیمینت چون شاخ خزان دیده با این همه بی برگی از باد زرافشانم

3 گفتم که بجمعیت چون آب روانم کن بادی که همی داری چون خاک پریشانم؟

4 شکر از تو بدین نعمت ذکریست که کم گویم صبر از تو بدین طاقت کاریست که نتوانم

1 مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم غم و اندوه تو را در دل و جان جا دارم

2 یوسف مصر ملاحت شدی ای جان عزیز ور نه من با تو چرا مهر زلیخا دارم

3 گوئیم دست بدار از خود و در ما پیوند خود مرا دست کجا تا ز خودش وا دارم

4 حور فردوس مرا گر به تمنا طلبد من نه آنم که به غیر از تو تمنا دارم

1 ای خریداران رویت عاشقان جان فروش شور در مردم فتاد از عشق رویت رو بپوش

2 با قفاداران انجم ماه نتواند زدن با رخت پهلو اگر خورشید باشد پشت روش

3 من خمش بودم مرا آورد شوقت در سخن چون دم اندر نی کنی لابد برآید زو خروش

4 آفتاب گرم رورا کآسمانها در قفاست گر مدد زآن رخ نباشد یخ بگیرد آب روش