عشقم دلیل شد بسوی دوست راه دیدم از سیف فرغانی غزل 369
1. عشقم دلیل شد بسوی دوست راه دیدم
از خویشتن بدر شدم آن بارگاه دیدم
باز بر لوح ضمیر از وصف روی دلبرم از سیف فرغانی غزل 370
1. باز بر لوح ضمیر از وصف روی دلبرم
نقش معنی می نگارد خاطر صورت گرم
بیک نظر دل خلقی همی برد یارم از سیف فرغانی غزل 371
1. بیک نظر دل خلقی همی برد یارم
بمن نگر که بدان یک نظر گرفتارم
مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم از سیف فرغانی غزل 372
1. مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم
غم و اندوه تو را در دل و جان جا دارم
نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم از سیف فرغانی غزل 373
1. نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
برای شکری چون تو چو خود چندین مگس دارم
من تحفه از دل می‌کنم نزدیک جانان می‌برم از سیف فرغانی غزل 374
1. من تحفه از دل می‌کنم نزدیک جانان می‌برم
ور نیز گوید جان بده من بنده فرمان می‌برم
گر کسی را حسد آید که تو را می‌نگرم از سیف فرغانی غزل 375
1. گر کسی را حسد آید که تو را می‌نگرم
من نه در روی تو، در صنع خدا می‌نگرم
تا نقش تو هست در ضمیرم از سیف فرغانی غزل 376
1. تا نقش تو هست در ضمیرم
نقش دگری کجا پذیرم
ای غم تو روغن چراغ ضمیرم از سیف فرغانی غزل 377
1. ای غم تو روغن چراغ ضمیرم
کم مکن ای دوست روغنم که بمیرم
اگر شبی ز وصال تو کام برگیرم از سیف فرغانی غزل 378
1. اگر شبی ز وصال تو کام برگیرم
غذای جان ز لب تو مدام برگیرم
چو برقع ز رخ برگشایی بمیرم از سیف فرغانی غزل 379
1. چو برقع ز رخ برگشایی بمیرم
وگر رو بمن کم بنمایی بمیرم
از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم از سیف فرغانی غزل 380
1. از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم
چون شمع همی سوزم ازعشق دل افروزم