غزلیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 با رخ خوب تو قمر چه بود بالب لعل توشکر چه بود

2 پیش گفتار تو شکر چه زند پیش رخسار تو قمر چه بود

3 آرزو دارم از تو من نظری خود مرا آرزو دگر چه بود

4 وعدها کردی و نکرد وفا ای بخیل آخر این قدرچه بود

1 مست عشقت بخود نیاید باز ور ببری سرش چو شمع بگاز

2 ای بنیکی ز خوب رویان فرد وی بخوبی ز نیکوان ممتاز

3 هرکه در سایه تو باشد نیست روز او را بآفتاب نیاز

4 هرکه را عشق تو طهارت داد در دو عالم نیافت جای نماز

1 دوش در مجلس ما بود ز روی دلبر طبقی پر ز گل و پسته و بادام و شکر

2 ذکر آن پسته و بادام مکرر نکنم شکرش قوت روان بود و گلش حظ نظر

3 عقل در سایه حیرت شده زآن رو و دهان که ز خورشید فزونست وز ذره کمتر

4 خط ریحانی بر چهره مشکین خالش همچو بر برگ سمن بود غبار عنبر

1 ازرخت در نظرم باغ وگلستان آید وز لبت در دهنم چشمه حیوان آید

2 روی خوب تو گر اسلام کند بروی عرض همچو دین بت شکند کفر ومسلمان آید

3 گر رخ خویش بعشاق نمایی یک شب در مه روی تو ای دوست چه نقصان آید

4 آفتابی چوتو با خویشتن آرد بر من روز وصلت چو شب هجر بپایان آید

1 باز دریافتن دوست مرا چون خورشید روشن است آینه دل بدم صبح امید

2 تو سر از سایه خدمت مکش و بر اغیار در فرو بند که در روز شب افتد خورشید

3 دل آزاد باسباب و علایق مسپار تخت هوشنگ بضحاک مده چون جمشید

4 همت اندر طلب غیر پراگنده مدار بهر زاغ سیه از دست مده باز سپید

1 دوشم اسباب عیش نیکو بود خلوتم با نگار دلجو بود

2 اندرآن خلوت بهشت آیین غیر من هرچه بود نیکو بود

3 با دلارام من مرا تا روز سینه بر سینه روی بر رو بود

4 سخنش چاشنی شکر داشت دهنش پسته سخن گو بود

1 ای چو شیرین بدهان پسته بگفتارشکر در حدیث آی وازآن پسته فروبار شکر

2 دردهانت صنما غیر شکر چیزی نیست اینت تنگی که دروهست بخروار شکر

3 شهد راکرد زخجلت چو نبات ای دلبر پیش حلوای لبت کاسه نگو سار شکر

4 اندرآن رو که زقرص مه وخو را فزونست نمکی هست که کم نیست زبسیار شکر

1 ای دل فغان که آن بت چالاک می رود ما در غمیم و یار طربناک می رود

2 خوردی شراب وصل بشادی بسی کنون با زهر غم بسازکه تریاک می رود

3 چون مرغ نیم بسمل وچون صید خون چکان دلهای خلق بسته بفتراک می رود

4 در شاه راه هجر چو عیار بادیه زر برده مرد کشته وبی باک می رود

1 دلم روی چون تو نگارین خوهد چو بلبل که گلهای رنگین خوهد

2 ترا من خوهم غیر من جز ترا که طوطی شکر زاغ سرگین خوهد

3 برآن خوان که مارا نهادند نان طعام گداکاسه زرین خوهد

4 سعادت ترا بهر من خواسته است جهان ویس رابهر رامین خوهد

1 ای ز شیرینی شده دام مگس شکری فرما بانعام مگس

2 همچو من خلقی گرفتار تواند زآنکه شیرینی بود دام مگس

3 عاشقان را بی لبت آرام نیست بی شکر چون باشد آرام مگس

4 هر زمانم از تو چیزی آرزوست ای شکر چونی زابرام مگس