غزلیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود واندیشه تو از دل و جانم نمی رود

2 گر چه حدیث وصل تو کاری نه حد ماست الا بدین حدیث زبانم نمی رود

3 تو شاهدی نه غایب ازیرا خیال تو از پیش خاطر نگرانم نمی رود

4 گریم ز درد عشق و نگویم که حال چیست کین عذر بیش با همگانم نمی رود

1 دلارامی که همچون مه بشب بینند دیدارش شبم چون روز روشن گشت از خورشید رخسارش

2 بنزهت به ز فردوس است کوی آن بهشتی روی که دوزخ نزد عاشق هست محرومی ز دیدارش

3 گذر بر درج در دارد سخن در پسته تنگش قدم بالای مه دارد کله در زیر دستارش

4 ز حسرت کام گردد تلخ آن دم جان شیرین را که لعل او در آمیزد شکر با آب گفتارش

1 ای دل از دوست جان دریغ مدار جان ازآن دلستان دریغ مدار

2 ماه رویا توهم ز روی کرم نظر از عاشقان دریغ مدار

3 آفتابی برآسمان جمال نور خویش ازجهان دریغ مدار

4 من زچشم بدان رقیب توام میوه ازباغبان دریغ مدار

1 دلبرا من از شراب عشق مخمورم هنوز چون بوصلم وعده دادی از چه مهجورم هنوز

2 در ره عشقت که دارد راهزن بر چپ وراست آنکه از پس بود پیش افتاد ومن دورم هنوز

3 ای حبیب من مدد فرما که اندر ره عدوست وی طبیب من علاجم کن که رنجورم هنوز

4 این زمان تدبیر کارم کن که هستم در حیات وین زمان بر من تجلی کن که برطورم هنوز

1 ترکیست یار من که نداند کس از گلش او تند خو و بنده نه مرد تحملش

2 پسته دهان که در سخن و خنده می شود زآن پسته پرشکر طبق روی چون گلش

3 پایان زلف جعد پریشان سرش ندید چندانکه دور کرد دل اندر تسلسلش

4 بی او ز زندگانی چون سیر گشته ام زآن جان خطاب می کنم اندر ترسلش

1 گر جمله شهر صورت و روی نکو بود کو صورتی که این همه معنی درو بود

2 خرم دل بهشتی و خوش عالمی بهشت گر در بهشت حور باین رنگ و بو بود

3 در سجده گاه بندگی تو چو آسمان پیش تو بر زمین نهد آن را که رو بود

4 آن کو بر آستانه کویت مقیم نیست چون کلب دربدر چو گدا کو بکو بود

1 ای زیاران گشته غافل ازتو خود یاری نیاید خفته یی در جامه ناز از تو بیداری نیاید

2 قدر غمخواران عشق خود ندانی تا چو ایشان غم خوری بسیار وپیشت کس بغمخواری نیاید

3 از در تو نان نیابم زآنکه همچون من گدا را خاک همچون سیم حاصل جز بدشواری نیاید

4 هرکه ترک مال کرد وچون فقیر آمد برین در همچو زر هرجا رود هرگز برو خواری نیاید

1 بر در تو عاشقان دارند کار دوستان با دوستان دارند کار

2 کار ما با تست نه با دیگران دیگران با دیگران دارند کار

3 ما زعالم با تو می ورزیم عشق اختران با آسمان دارند کار

4 با رخ خوب تو من دارم نظر با مه وخور اختران دارند کار

1 دلم بوسه زآن لعل نوشین خوهد وگر در بها دنیی و دین خوهد

2 لب تست شیرین زبان تو چرب چو صوفی دلم چرب و شیرین خوهد

3 جهان گر سراسر همه عنبرست دلم بوی آن زلف مشکین خوهد

4 نگارا غم عشقت از عاشقان چو کودک گهی آن و گه این خوهد

1 حدیث عشق در گفتن نیاید چنین در هیچ در سفتن نیاید

2 ززید و عمر و مشنو کین حکایت چو واو عمر و در گفتن نیاید

3 جمال عشق خواهی جان فدا کن که هرگز کار جان از تن نیاید

4 شعاع روی او را پرده برگیر که آن خورشید در روزن نیاید