حدیث عشق در گفتن نیاید از سیف فرغانی غزل 262
1. حدیث عشق در گفتن نیاید
چنین در هیچ در سفتن نیاید
ای زیاران گشته غافل ازتو از سیف فرغانی غزل 263
1. ای زیاران گشته غافل ازتو خود یاری نیاید
خفته یی در جامه ناز از تو بیداری نیاید
ای ترا تعبیه درتنگ شکر مروارید از سیف فرغانی غزل 264
1. ای ترا تعبیه درتنگ شکر مروارید
تابکی خنده زند لعل تو برمروارید
ای ترا پای بر سر خورشید از سیف فرغانی غزل 265
1. ای ترا پای بر سر خورشید
سایه تست افسر خورشید
عقل در کفر و دین سخن گوید از سیف فرغانی غزل 266
1. عقل در کفر و دین سخن گوید
عشق بیرون ازین سخن گوید
دوش در مجلس ما بود ز روی دلبر از سیف فرغانی غزل 267
1. دوش در مجلس ما بود ز روی دلبر
طبقی پر ز گل و پسته و بادام و شکر
شکر اندر پسته پنهان وآب از سیف فرغانی غزل 268
1. شکر اندر پسته پنهان وآب حیوان در شکر
لاله بر خورشید آن مه دارد وگل بر قمر
ای لبت نوشین زمن نیش فراقت از سیف فرغانی غزل 269
1. ای لبت نوشین زمن نیش فراقت دور دار
وز شراب وصل خود جان مرا مخمور دار
ای دل از دوست جان دریغ مدار از سیف فرغانی غزل 270
1. ای دل از دوست جان دریغ مدار
جان ازآن دلستان دریغ مدار
ای صبا لطفی بکن حالم بجانان از سیف فرغانی غزل 271
1. ای صبا لطفی بکن حالم بجانان عرضه دار
قصه درد دلم بشنو بدان جان عرضه دار
دلا این یک سخن از من نگه دار از سیف فرغانی غزل 272
1. دلا این یک سخن از من نگه دار
که جان از بندگی تن نگه دار
بر در تو عاشقان دارند کار از سیف فرغانی غزل 273
1. بر در تو عاشقان دارند کار
دوستان با دوستان دارند کار