گر او مراست هرچه بخواهم از سیف فرغانی غزل 227
1. گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود
ملکی بدین صفت چو منی راکجا بود
...
غم عشق تو مقبلان را بود از سیف فرغانی غزل 228
1. غم عشق تو مقبلان را بود
چنین درد صاحب دلان را بود
...
آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود از سیف فرغانی غزل 229
1. آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود
بس دل و دیده که درخون جگر خواهدبود
...
بتی که بر همه خوبان امیر از سیف فرغانی غزل 230
1. بتی که بر همه خوبان امیر خواهد بود
گمان مبر که کس او را نظیر خواهد بود
...
کسی که همچو تو ازلب شکر فروش از سیف فرغانی غزل 231
1. کسی که همچو تو ازلب شکر فروش بود
اگر بیاد لبش می خورند نوش بود
...
دولت نیافت هر که طلب کار از سیف فرغانی غزل 232
1. دولت نیافت هر که طلب کار ما نبود
سودی نکرد هرکه خریدار ما نبود
...
دل عاشق رهین جان نبود از سیف فرغانی غزل 233
1. دل عاشق رهین جان نبود
دادن جان بر او گران نبود
...
بی تو دانی حالم ای جان چون از سیف فرغانی غزل 234
1. بی تو دانی حالم ای جان چون بود
دل خراب و دیده گریان چون بود
...
هرچند لطف عادت آن نازنین از سیف فرغانی غزل 235
1. هرچند لطف عادت آن نازنین بود
با جمله مهر ورزد وبا ما بکین بود
...
گر جمله شهر صورت و روی نکو از سیف فرغانی غزل 236
1. گر جمله شهر صورت و روی نکو بود
کو صورتی که این همه معنی درو بود
...
دوشم اسباب عیش نیکو بود از سیف فرغانی غزل 237
1. دوشم اسباب عیش نیکو بود
خلوتم با نگار دلجو بود
...