هرچند دیده هرگز رویت ندیده از سیف فرغانی غزل 191
1. هرچند دیده هرگز رویت ندیده باشد
جز روی تو نبیند آنراکه دیده باشد
...
مرا چندانکه در سر دیده باشد از سیف فرغانی غزل 192
1. مرا چندانکه در سر دیده باشد
خیال روی تو در دیده باشد
...
دلبرم عزم سفر کرد و روان از سیف فرغانی غزل 193
1. دلبرم عزم سفر کرد و روان خواهد شد
در دلم آنچه همی‌گشت چنان خواهد شد
...
زخاک کوی توبوی هوا معطر از سیف فرغانی غزل 194
1. زخاک کوی توبوی هوا معطر شد
ز نور روی تو شب همچو مه منور شد
...
فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار از سیف فرغانی غزل 195
1. فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار شد
خاصه آن ساعت که زلفت نیز با او یار شد
...
دل تندرست گشت چو بیمار عشق از سیف فرغانی غزل 196
1. دل تندرست گشت چو بیمار عشق شد
وز خود برست هر که گرفتار عشق شد
...
حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد از سیف فرغانی غزل 197
1. حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد
عشق تو بر عقل خنجر می‌کشد
...
کسی که او بغم عشق مبتلا آمد از سیف فرغانی غزل 198
1. کسی که او بغم عشق مبتلا آمد
زدوست روی نپیچد اگر بلا آمد
...
دل زدستم شد و دلدار بدستم از سیف فرغانی غزل 199
1. دل زدستم شد و دلدار بدستم نامد
سخت بی یارم وآن یار بدستم نامد
...
ای که شیرینی تو شور در آفاق از سیف فرغانی غزل 200
1. ای که شیرینی تو شور در آفاق افگند
حلقه زلف تو در گردنم انداخت کمند
...
ای که در باغ نکویی بتو نبود از سیف فرغانی غزل 201
1. ای که در باغ نکویی بتو نبود مانند
گل برخسار نکو سرو ببالای بلند
...
هر که یک شکر از آن پسته دهان از سیف فرغانی غزل 202
1. هر که یک شکر از آن پسته دهان بستاند
از لبش کام دل وقوت روان بستاند
...