هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد از سیف فرغانی غزل 179
1. هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد
زبوی اودل وجان را خمار برخیزد
...
چو پرده از رخ چون آفتاب برداری از سیف فرغانی غزل 180
1. چو پرده از رخ چون آفتاب برداری
ز شرم روی تو نور از قمر فرو ریزد
...
ملکست وصل تو بچو من کس کجا از سیف فرغانی غزل 181
1. ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد
واین مملکت کجا بمن بینوا رسد
...
هرکه در عشق نمیرد به بقایی از سیف فرغانی غزل 182
1. هرکه در عشق نمیرد به بقایی نرسد
مرد باقی نشود تا به فنایی نرسد
...
دل شد ز دست و دست به دلبر نمی‌رسد از سیف فرغانی غزل 183
1. دل شد ز دست و دست به دلبر نمی‌رسد
مرده به جان و تشنه به کوثر نمی‌رسد
...
بسی گفتم ترا گر یاد باشد از سیف فرغانی غزل 184
1. بسی گفتم ترا گر یاد باشد
که دم بی یاد جانان باد باشد
...
دل زنده بدرد عشق باشد از سیف فرغانی غزل 185
1. دل زنده بدرد عشق باشد
بی درد چه مرد عشق باشد
...
سعادت دل دهد آنرا که چون از سیف فرغانی غزل 186
1. سعادت دل دهد آنرا که چون تو دلستان باشد
نمیرد تا ابد آنکس که او را چون تو جان باشد
...
دین و دنیا از آن من باشد از سیف فرغانی غزل 187
1. دین و دنیا از آن من باشد
اگر او دلستان من باشد
...
این حسن و آن لطافت در حور از سیف فرغانی غزل 188
1. این حسن و آن لطافت در حور عین نباشد
وین لطف و آن حلاوت در ترک چین نباشد
...
عمر بی روی یار چون باشد از سیف فرغانی غزل 189
1. عمر بی روی یار چون باشد
بوستان بی بهار چون باشد
...
گر نور حسن نبود رو کی چو ماه از سیف فرغانی غزل 190
1. گر نور حسن نبود رو کی چو ماه باشد
ور رنگ و بوی نبود گل چون گیاه باشد
...