نور رخ تو قمر ندارد از سیف فرغانی غزل 155
1. نور رخ تو قمر ندارد
ذوق لب تو شکر ندارد
...
دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد از سیف فرغانی غزل 156
1. دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد
جان طاقت هجرتو ازین بیش ندارد
...
بگو بدانکه چون من عشق یار از سیف فرغانی غزل 157
1. بگو بدانکه چون من عشق یار من دارد
که پادشاهی خوبان نگار من دارد
...
کسی کو همچو تو جانان ندارد از سیف فرغانی غزل 158
1. کسی کو همچو تو جانان ندارد
اگر چه زنده باشد جان ندارد
...
چشم تو کوجز دل سیاه ندارد از سیف فرغانی غزل 159
1. چشم تو کوجز دل سیاه ندارد
دل برد از مردم و نگاه ندارد
...
تویی که زلف و رخت رو بکفر از سیف فرغانی غزل 160
1. تویی که زلف و رخت رو بکفر و دین دارد
که هر دوتا با بد رنگ آن و این دارد
...
مه نکویی زروی او دارد از سیف فرغانی غزل 161
1. مه نکویی زروی او دارد
شب سیاهی زموی او دارد
...
در حلقه زلف تو هر دل خطری از سیف فرغانی غزل 162
1. در حلقه زلف تو هر دل خطری دارد
زیرا که سر زلفت پر فتنه سری دارد
...
اندرین شهر دلم سرو روانی از سیف فرغانی غزل 163
1. اندرین شهر دلم سرو روانی دارد
که ز شکر سخن از پسته دهانی دارد
...
خرم آن جان که برویت نگرانی از سیف فرغانی غزل 164
1. خرم آن جان که برویت نگرانی دارد
وز هوای تو دلش گنج نهانی دارد
...
عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد از سیف فرغانی غزل 165
1. عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد
هیچ صاحب خبری را بخبر نگذارد
...
دل برد از من دلبری کآرام از سیف فرغانی غزل 166
1. دل برد از من دلبری کآرام دل‌ها می‌برد
خواب و قرار عاشقان زآن روی زیبا می‌برد
...