غزلیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 طوطی روح که دامش قفس ناسوتست عندلیبی است که جایش چمن لاهوتست

2 بشکرهای ملون چو مگس حاجت نیست طوطیی را که ز خوان ملکوتش قوتست

3 یوسف عقل ترا نفس تو چون زندانست یونس روح ترا جسم تو بطن الحوتست

4 ای بدنیا متمتع اگر این عمره و حج از پی نام کنی کعبه ترا حانوتست

1 دل چون بجان نظر فگند جای عشق تست دل جان شود درو چو تمنای عشق تست

2 سیمرغ وار خود نتوان یافتن نشان زآن دل که آشیانه عنقای عشق تست

3 جانم فدای تو که دل مرده رهی از زنده کردگان مسیحای عشق تست

4 ای نور دیده درتن مشکات شکل ما مصباح روح زنده باحیای عشق تست

1 مرا که یک نفس از وصل یار سیری نیست زبوسه صبر نه واز کنار سیری نیست

2 ازآن گلی که ز رنگش خجل شود لاله چو عندلیب مرا از بهار سیری نیست

3 اگر جهان همه پر گل کنند رنگ برنگ مرا زدیدن آن لاله زار سیری نیست

4 درخت حسن گلی ماه رو ببار آورد چو نحلم ازگل آن شاخسار سیری نیست

1 جانم از عشقت پریشانی گرفت کارم از هجر تو ویرانی گرفت

2 وصل تو دشوار یابد چون منی مملکت نتوان بآسانی گرفت

3 گر سعادت یار باشد بنده را سهل باشد ملک و سلطانی گرفت

4 دست در زلفت بنادانی زدم مار را کودک بنادانی گرفت

1 هر کو نه خدمت تو کند در بطالتست وآن کو نه مدحت تو کند در ضلالتست

2 قومی بکار دنیی وقومی بآخرت مشغولیی که با تو نباشد بطالتست

3 نظمی که می کنیم وبآخر نمی رسد از داستان عشق تو اول مقالتست

4 از حال ما خبر ز مجانین عشق پرس هشیار را خبر نبود کین چه حالتست

1 روز رخت که غره ماه جمال تست هر شب مدد کننده بدر کمال تست

2 هم نظم شعر من خبری از حدیث عشق هم حسن روی گل اثری از جمال تست

3 عنقای عقل بنده چو پروانه چراغ پر سوخته ز پرتو شمع جلال تست

4 تیر نظر همی نرسد آفتاب را آنجا که قوس ابروی همچون هلال تست

1 یار دل بر بود و از من روی پنهان کرد و رفت ای گل خندان مرا چون ابر گریان کرد و رفت

2 تا به زنجیر کسی سر درنیارد بعد از این حلقه‌ای از زلف خود در گردن جان کرد و رفت

3 یوسف خندان که رویش ملک مصر حسن داشت خانه بر یعقوب گریان بیت احزان کرد و رفت

4 من بدان سان که بدم دیدند مردم حال من آمد آن سنگین‌دل و حالم بدین سان کرد و رفت

1 ترا من دوست دارم تا جهان هست همه نام تو گویم تا زبان هست

2 اثر گر باز گیرد عشقت از خلق سراسر نیست گردد در جهان هست

3 ترا خاطر سوی مانی و ما را سوی تو میل خاطر همچنان هست

4 بکوشش وصل تو دریافت نتوان ولیکن من بکوشم تا توان هست

1 دلبری کز لطف گویی بر تنش جان غالبست حسن بر رویش چو نزهت بر گلستان غالبست

2 نیکوان را بر بدن غالب بود اوصاف روح بر بهشتی گرچه تن دارد ولی جان غالبست

3 ملک سلطانیست او را در جمال و حسن از آن عشق او بر بنده چون بر ملک سلطان غالبست

4 آب حیوانست مضمر در لب لعلش ولیک چون سخن گوید شکر بر آب حیوان غالبست

1 گشت روی زمین چو صحن بهشت از رخ خوب یار حور سرشت

2 دیده از دل کن وببین دیدار ای قصارای همت تو بهشت

3 بر گل از روی لاله رخ که نمود بر مه از مشک سوده خط که نوشت

4 حسن رویش زخط نگردد کم رخ ماه از کلف نگردد زشت