غزلیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 دل زمن برد آنکه جان را نزد او مقدارنیست یک جهان عشاق را دل برده ودلدار نیست

2 هرکه ترک جان کند آسان بدست آرد دلش گر بدست آید دل او ترک جان دشوار نیست

3 در بلای عشق او بی اختیار افتاده ام گرچه این مذهب ندارم کآدمی مختار نیست

4 گفتم اندر کنج عزلت رو بدیوار آورم چون کنم در شهر ما یک خانه را دیوار نیست

1 مرا بغیر تو اندر جهان دگر کس نیست بجز تو دل ندهم کز تو خوبتر کس نیست

2 بچشم حال چو ما را خبر معاینه شد بعین چون تو ندیدیم و در خبر کس نیست

3 مرا که دیده دل از تو روشنی دارد بهر کجا نگرم جز تو در نظر کس نیست

4 بگرد کوی تو هر عاشقی که کشته شود شهید عشق بود خون بهاش بر کس نیست

1 عاشقان را در ره عشق آرمیدن شرط نیست وصل جانان را نصیب خویش دیدن شرط نیست

2 بربلا و نعمت ارحکمت دهد چون زآن اوست نعمتش را بر بلای او گزیدن شرط نیست

3 گر ترا سودای خورشید جمال او بود همچوسایه درپی مردم دویدن شرط نیست

4 آتش سودای او چون تیز گشت ازباد شوق همچو آب تیره با خاک آرمیدن شرط نیست

1 جانا بیا که مرا جان دریغ نیست عید منی مرا زتو قربان دریغ نیست

2 هرگز بصدر دل نرسد دوستی جان آنرا که از محبت تو جان دریغ نیست

3 هر چیز کآن من بود ای جان اگر منم بستان زمن که از تو مرا آن دریغ نیست

4 عشاق سیم و زر بگدایان کو دهند زین هر دو جان بهست و زجانان دریغ نیست

1 کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست کو کسی کو بدل و دیده خریدار تو نیست

2 دور کن پرده زرخسار و رقیب از پهلو که مرا طاقت نادیدن دیدار تو نیست

3 در تو حیرانم وآنکس که ندانست ترا وندر آن کس که بدانست وطلب کارتو نیست

4 در طلب کاری گلزار وصالت امروز نیست راهی که درو پای من وخار تو نیست

1 چون کنم ای جان مرااز چون تو یاری چاره نیست غمخور عشقم مرااز غمگساری چاره نیست

2 گرچه عشقت چاره دارد ازهزاران همچو ما چاره ما کن که ماراازتو باری چاره نیست

3 پایدار آمد سر زلفت بدست دیگران آخر اندر چنگ ما از چند تاری چاره نیست

4 تن بزن در هجر او ای دل که اندر کوی عشق تا بدانی قدر وصل از انتظاری چاره نیست

1 مرا که یک نفس از وصل یار سیری نیست زبوسه صبر نه واز کنار سیری نیست

2 ازآن گلی که ز رنگش خجل شود لاله چو عندلیب مرا از بهار سیری نیست

3 اگر جهان همه پر گل کنند رنگ برنگ مرا زدیدن آن لاله زار سیری نیست

4 درخت حسن گلی ماه رو ببار آورد چو نحلم ازگل آن شاخسار سیری نیست

1 چون ترا میل و مرا ازتو شکیبایی نیست صبر خواهم که کنم لیک توانایی نیست

2 مر ترا نیست بمن میل و شکیبایی هست بنده را هست بتو میل و شکیبایی نیست

3 چه بود سود از آن عمر که بی دوست رود چه بود فایده ازچشم چو بینایی نیست

4 بر سر کوی تو در قید وفای خویشم ور نه رفتنم ای دوست زبی پایی نیست

1 گشت روی زمین چو صحن بهشت از رخ خوب یار حور سرشت

2 دیده از دل کن وببین دیدار ای قصارای همت تو بهشت

3 بر گل از روی لاله رخ که نمود بر مه از مشک سوده خط که نوشت

4 حسن رویش زخط نگردد کم رخ ماه از کلف نگردد زشت

1 آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت بی رخش آیینه دل زنگ داشت

2 وآن هلال ابرو که چون ماه تمام غره یی در طره شبرنگ داشت

3 یک نظر کرد و مرا از من ببرد جادوی چشمش چنین نیرنگ داشت

4 چون نگین بر دل نشان خویش کرد یار نام آور که از ما ننگ داشت