با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای از سنایی غزنوی رباعی 361
1. با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای
تا این دل من بدین صفت سوخته‌ای
در جامه و فوطه سخت خرم از سنایی غزنوی رباعی 362
1. در جامه و فوطه سخت خرم شده‌ای
کاشوب جهان و شور عالم شده‌ای
ای آنکه تو رحمت خدایی از سنایی غزنوی رباعی 363
1. ای آنکه تو رحمت خدایی شده‌ای
در چشم بجای روشنایی شده‌ای
تا نقطهٔ خال مشک بر رخ از سنایی غزنوی رباعی 364
1. تا نقطهٔ خال مشک بر رخ زده‌ای
عشق همه نیکوان تو شهرخ زده‌ای
هر چند به دلبری کنون از سنایی غزنوی رباعی 365
1. هر چند به دلبری کنون آمده‌ای
در بردن دل تو ذوفنون آمده‌ای
در حسن چو عشق نادرست از سنایی غزنوی رباعی 366
1. در حسن چو عشق نادرست آمده‌ای
در وعده چو عهد خویش سست آمده‌ای
خشنودی تو بجویم ای مولایی از سنایی غزنوی رباعی 367
1. خشنودی تو بجویم ای مولایی
چون باد بزان شوم ز ناپروایی
چون نار اگرم فروختن از سنایی غزنوی رباعی 368
1. چون نار اگرم فروختن فرمایی
چون باد بزان شوم ز ناپروایی
گفتم که ببرم از تو ای از سنایی غزنوی رباعی 369
1. گفتم که ببرم از تو ای بینایی
گفتی که بمیر تا دلت بربایی
ای سوسن آزاد ز بس رعنایی از سنایی غزنوی رباعی 370
1. ای سوسن آزاد ز بس رعنایی
چون لاله ز خنده هیچ می‌ناسایی
تا تو ز درون وفای او میجویی از سنایی غزنوی رباعی 371
1. تا تو ز درون وفای او میجویی
وانگه ز برون جفای او میجویی
غم کی خورد آنکه شادمانیش از سنایی غزنوی رباعی 372
1. غم کی خورد آنکه شادمانیش تویی
یا کی مرد آنکه زندگانیش تویی