ای عقل اگر چند شریفی دون شو از سنایی غزنوی رباعی 349
1. ای عقل اگر چند شریفی دون شو
وی دل زدگی به گرد و خون در خون شو
اندر ره عشق دلبران صادق کو از سنایی غزنوی رباعی 350
1. اندر ره عشق دلبران صادق کو
عذر است همه زاویه‌ها وامق کو
باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو از سنایی غزنوی رباعی 351
1. باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو
آن کودک زن فریب مردافکن کو
ای معتبران شهر والیتان کو از سنایی غزنوی رباعی 352
1. ای معتبران شهر والیتان کو
تابنده خدای در حوالیتان کو
گفتی گله کرده‌ای ز من با که و مه از سنایی غزنوی رباعی 353
1. گفتی گله کرده‌ای ز من با که و مه
بهتان چنین بر من بیچاره منه
ما ذات نهاده بر صفاتیم همه از سنایی غزنوی رباعی 354
1. ما ذات نهاده بر صفاتیم همه
موصوف صفت سخرهٔ ذاتیم همه
گر بدگویی ترا بدی گفت ای ماه از سنایی غزنوی رباعی 355
1. گر بدگویی ترا بدی گفت ای ماه
هرگز نشود بر تو دل بنده تباه
از بهر یکی بوس به دو ماه ای ماه از سنایی غزنوی رباعی 356
1. از بهر یکی بوس به دو ماه ای ماه
داری سه چهار پنج ماهم گمراه
با من ز دریچه‌ای مشبک دلخواه از سنایی غزنوی رباعی 357
1. با من ز دریچه‌ای مشبک دلخواه
از لطف سخن گفت و من استاده به راه
زین عالم بی وفا بپردازی به از سنایی غزنوی رباعی 358
1. زین عالم بی وفا بپردازی به
خود را ز برای حرص نگدازی به
گر تو به صلاح خویش کم نازی به از سنایی غزنوی رباعی 359
1. گر تو به صلاح خویش کم نازی به
با حالت نقد وقت در سازی به
جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه از سنایی غزنوی رباعی 360
1. جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه
بی ذکر تو هر جای نشستم توبه