ای قامت سرو گشته کوتاه از سنایی غزنوی رباعی 337
1. ای قامت سرو گشته کوتاه به تو
در شب مرو ای شده خجل ماه به تو
آنی که عدو چو برگ بیدست از سنایی غزنوی رباعی 338
1. آنی که عدو چو برگ بیدست از تو
در حسن زمانه را نویدست از تو
بی آنکه به کس رسید پیوند از سنایی غزنوی رباعی 339
1. بی آنکه به کس رسید پیوند از تو
آوازه به شهر در پراکند از تو
جز گرد دلم گشت نداند از سنایی غزنوی رباعی 340
1. جز گرد دلم گشت نداند غم تو
در بلعجبی هم به تو ماند غم تو
ای مفلس ما ز مجلس خرم از سنایی غزنوی رباعی 341
1. ای مفلس ما ز مجلس خرم تو
دل مرد رهی را که برآمد دم تو
ای بی تو دلیل اشهب و ادهم از سنایی غزنوی رباعی 342
1. ای بی تو دلیل اشهب و ادهم تو
اقبال فرو شد که برآمد دم تو
چون موی شدم ز رشک پیراهن از سنایی غزنوی رباعی 343
1. چون موی شدم ز رشک پیراهن تو
وز رشک گریبان تو و دامن تو
دل سوخته شد در تف اندیشهٔ از سنایی غزنوی رباعی 344
1. دل سوخته شد در تف اندیشهٔ تو
بفکند سپر در صف اندیشهٔ تو
ای زلف و رخ تو مایهٔ پیشهٔ از سنایی غزنوی رباعی 345
1. ای زلف و رخ تو مایهٔ پیشهٔ تو
وی مطلع مه کنارهٔ ریشهٔ تو
ای همت صد هزار کس در پی از سنایی غزنوی رباعی 346
1. ای همت صد هزار کس در پی تو
وی رنگ گل و بوی گلاب از خوی تو
دل کیست که گوهری فشاند از سنایی غزنوی رباعی 347
1. دل کیست که گوهری فشاند بی تو
یا تن که بود که ملک راند بی تو
چون آتش تیز بی‌قرارم از سنایی غزنوی رباعی 348
1. چون آتش تیز بی‌قرارم بی تو
چون خاک ز خود خبر ندارم بی تو